کسب سود در معاملات آپشن

اختیار معامله

انواع قراردادهای بازار فارکس؛ رازهای سرّی معاملات فارکس

قراردادهای بازار فارکس، امکانات طلایی هستند که سایر معامله‌گران نمی‌خواهند از آن مطلع شوید!

اکثر معامله‌گران وقتی می‌خواهند معاملات خود را در بازار فارکس شروع کنند، با دیدن ابزارها و امکانات متنوع معاملاتی سردرگم می‌شوند. آنها در ابتدا فکر می‌کنند که کافی است روی یک جفت ارز، فقط معاملات خرید و فروش باز کنند.

اما انواع قرارهای بازار فارکس فرصت‌های سودآوری مختلف و جذابی را برای معامله‌گران ایجاد می‌کنند که حتی در حال حاضر شاید تصور آنها هم برایتان آسان نباشد.

اگر با قراردادهای بازار فارکس که مطابق با استعداد و استراتژی شما در زمینه معامله‌گری هستند آشنا شوید، می‌توانید درصد برد معامله‌تتان را تا حد بسیار خوبی بالا ببرید.

در این مقاله قصد داریم انواع قراردادهای بازار فارکس را به صورت جامع معرفی و بررسی کنیم تا شما عزیزان با شناخت دقیق خصوصیات هر یک از روش‌های معاملاتی بازار فارکس، بهترین روش درآمدزایی مطابق با استراتژی معاملاتی خود را پیدا کنید.

در این مقاله می‌آموزید:

1. آشنایی با بازار فارکس
2. جفت ارزها در بازار فارکس
3. انواع قراردادهای بازار فارکس

این مقاله برای چه کسانی مناسب است:

1. معامله‌گران علاقه‌مند به بازار فارکس
2. تحلیل‌گران بازارهای مالی
3. پژوهشگران علوم اقتصادی

آشنایی با بازار فارکس

آشنایی بازار فارکس | آکادمی آینده

Foreign exchange به معنای تبادل ارز خارجی است. در بازار فارکس می‌توانید ارزهای مختلف را با استفاده از نرخ تبدیل (Exchange rate) به یکدیگر تبدیل کنید.

فرض کنید یک‌ میلیون یورو دارید و می‌خواهید به دلار تبدیل کنید. نرخ تبدیل نشان می‌دهد به ازای هر یورو، 1.3 دلار به ما تعلق می‌گیرد یعنی Exchange rate EUR/USD= 1.13. در بازار فارکس یک میلیون یورو شما با یک میلیون و صد و سی هزار دلار تعویض می‌شود.

با وجود نوسانات زیاد، بازار فارکس امن است. حرکات غیرقابل تصور در جفت ارزها کمتر مشاهده می‌شود و ارزی وجود ندارد که طی یک شب از بین رفته و نابود شود.

فارکس به معنی سنتی یک بازار نیست زیرا در آن مکان فیزیکی معامله مرکزی یا مبادله وجود ندارد.

جفت ارزها در بازار فارکس

جفت ارزهای بازار فارکس | آکادمی آینده

جفت ارزها در سه دسته: اصلی، کراس و اگزوتیک قرار می‌گیرند و هر یک دارای زیرمجموعه‌های زیادی هستند.

قوی‌ترین ارز موجود در جهان، دلار آمریکا است که نقدشوندگی بسیار زیادی دارد. دلار آمریکا پایه بازارهای مالی بین‌الملل است. به جفت ارزهایی که دلار آمریکا در یک طرف آن قرار داشته باشد، جفت ارز اصلی می‌گویند.
جفت ارزهای فرعی یا کراس، مانند EUR/GBP، EUR/CHF و GPB/JPY دارای دلار آمریکا نیستند و از برابری ارزهای بزرگ دنیا حاصل می‌شوند. جفت ارزهای اگزوتیک یا نوظهور از برابری ارزهایی مانند روپیه، دینار، لیر، روبل و غیره تشکیل شده و حجم کمتری در بازار جهانی داشته و اهمیت کمتری دارند.

پرحجم‌ترین ارز در بازار فارکس، جفت ارز یورو دلار EUP/USD با حجم معاملات فارکس روزانه بیش از یک تریلیون دلار و 23٪ از کل حجم بازار است. دومین جفت ارز پرحجم دنیا با بیش از 17.8٪ از کل حجم بازار فارکس، دلار آمریکا به ین ژاپنUSD/JPY است. سومین جفت ارز مهم دنیا، GBP/USD جفت ارز پوند انگلستان به دلار آمریکا است. پس از جدایی انگلستان از اتحادیه اروپا، مقداری از ارزش خود را از دست داد. جفت ارز AUD/ USD (دلار استرالیا به دلار آمریکا) در رتبه چهارم و USD/CAD (دلار آمریکا به دلار کانادا) پنجمین جفت ارز مهم دنیاست.

انواع قراردادهای بازار فارکس

قراردادهای بازار فارکس | آکادمی آینده

قراردادهای بازار فارکس: معاملات آپشن فارکس

این معاملات‌، قراردادی است که به معامله‌گر یا خریدار(Buyer) حق می‌دهد یک ارز خاص را در یک نرخ و تاریخ مشخص یا پیش از تاریخ سررسید، خریداری یا به‌ فروش برساند.

در این قرارداد، معامله‌گر متعهد به اجرا نیست و اختیار دارد قرارداد را به صورت یک طرفه فسخ کند. به فروشندگان قراردادهای معاملات آپشن فارکس برای خسارت‌های احتمالی، حق بیمه پرداخت می‌شود. حق بیمه بستگی به قیمت ثبت شده و تاریخ انقضای قرارداد دارد و ممکن است بسیار زیاد باشد.

Currency Options از رایج‌ترین روش‌های استفاده کسب سود در معاملات آپشن شده توسط شرکت‌ها، افراد یا مؤسسات مالی برای محافظت از دارایی‌های خود در برابر جابجایی‌های ناگهانی نرخ ارز است. با خرید قرارداد اختیار، دیگر نمی‌توان آن را فروخت یا دوباره معامله کرد.

معاملات اختیار ارز فارکس پیچیده است و تعیین ارزش آن‌ها را دشوار می‌کند. ریسک این معاملات را با تفاوت نرخ بهره، نوسانات بازار، تاریخ سررسید و قیمت فعلی جفت ارز می‌سنجند.

مبادلات اختیار ارز در فارکس به دو دسته اصلی Call آپشن و Put آپشن تقسیم می‌شوند که از نظر کسب سود در معاملات آپشن نحوه عملکرد دو نوع آمریکایی و اروپایی دارد. در اختیار معامله آمریکایی، قرارداد، پیش از تاریخ سررسید در هر زمانی، قابل اجرا بوده اما اختیار معامله اروپایی فقط در تاریخ انقضا اجرا پذیر است.

مانند معاملات آتی، معاملات آپشن نیز در بورس مانند بورس کالای شیکاگو (CME)، بورس اوراق بهادار بین المللی (ISE) یا بورس سهام فیلادلفیا (PHLX) معامله می‌شوند. معایب این است که ساعات بازار برای معاملات آپشن فارکس محدود است و نقدینگی تقریباً به اندازه بازارهای آتی یا بورس نیست.

قراردادهای بازار فارکس: Forex Bet

در شرط‌بندی فارکس، دارایی اصلی را مالک نمی‌شوید و باید در هر جهتی را که فکر می‌کنید قیمت آن بالا یا پایین می‌رود حدس بزنید. سود یا زیان شما به میزان حرکت بازار قبل از بستن موقعیت بستگی دارد.

قراردادهای شرط‌بندی گسترده در فارکس توسط ارائه‌دهندگان شرط‌بندی گسترده، انجام می‌شود. با اینکه شرط‌بندی توسط FSA در انگلیس تنظیم می‌شود، اما ایالات متحده شرط‌بندی گسترده را قمار اینترنتی می‌داند که در حال حاضر در ایالات متحده ممنوع است.

قراردادهای بازار فارکس: ETF های ارزی

ETF های ارزی، اوراق بهادار نقد شونده هستند که می‌توان آن را با قیمت مناسب و به‌طور سریع، به پول نقد تبدیل کرد. این نوع قراردادهای بازار فارکس به افراد عادی اجازه می‌دهد از طریق یک صندوق مدیریت شده بدون بارگذاری معاملات فردی در معرض بازار فارکس قرار بگیرند. ارزها در یک صندوق خریداری و نگهداری می‌شود و در صرافی به مردم پیشنهاد می‌شود.

از قرارداد ETF های ارزی برای سفته‌بازی در بازار فارکس، متنوع سازی سبد سهام، یا محافظت در برابر خطرات ارزی استفاده می‌شود. محدودیت در معاملات ETF ارز این است که بازار 24 ساعت باز نباشد. علاوه بر این، مشمول کمیسیون و سایر هزینه‌های معاملات می‌شوند.

قراردادهای بازار فارکس: فارکس خرده فروشی

نوعی بازار فرابورس ثانویه وجود دارد که دسترسی آن توسط ارائه دهندگان معامله فارکس اعطا می‌شود و راهی برای دلالان خرده فروش در فارکس فراهم می‌کند. ارائه دهندگان معامله فارکس از طرف سرمایه‌گذار در بازار اصلی OTC معامله می‌کنند و با پیدا کردن بهترین قیمت، قبل از نمایش قیمت‌ها، علامت‌گذاری را در سیستم عامل‌های معاملاتی خود اضافه می‌کنند.

یک ارائه دهنده معامله فارکس خرده فروشی به عنوان طرف مقابل شما عمل می‌کند؛ یعنی اگر شما خریدار باشید، به عنوان فروشنده هستند.

در معاملات فارکس، یک قرارداد فارکس به صورت عادی ۲ روز برای تحویل نیاز دارد؛ اما در عمل، هیچ کس در معاملات فارکس ارز دیگری را تحویل نمی‌گیرد. به طور خاص در بازار فارکس خرده فروشی، موقعیت در تاریخ تحویل چرخیده می‌شود.

در این نوع از قراردادهای بازار فارکس می‌توانید از اهرم استفاده کنید تا مقدار زیادی ارز را برای مقدار بسیار کمی کنترل و موقعیت‌هایی با ارزش 50 برابر مقدار سرمایه اولیه را باز کنید.

فرض کنید سه هزار دلار دارید. با سه هزار دلار می‌توانید یک معامله EUR/USD با ارزش ۱۵۰ هزار دلار باز کنید. شما نمی‌توانید قرارداد را به صورت نقدی تسویه کنید زیرا فقط 3000 دلار در حساب خود دارید؛ بنابراین یا باید معامله را قبل از تسویه حساب ببندید یا آن را بچرخانید.

برای جلوگیری دردسر تحویل فیزیکی، کارگزاران فارکس خرده فروشی، به طور خودکار موقعیت مشتری را می‌چرخانند. زمانی که یک معامله فارکس از طریق فیزیکی تحویل نشود، به طور نامحدود به جلو حرکت می‌کند تا زمانی که معامله بسته شود.

در روش چرخش جفت ارزی Tomorrow-Next، هنگامی‌که موقعیت‌ها می‌چرخند، معامله‌گر سود می‌کند یا باید ضرر بپردازد. این هزینه، به نام هزینه مبادله یا هزینه بازگردانی نامیده می‌شود. به نیابت از معامله‌گر، کارگزار فارکس هزینه را محاسبه کرده و مانده‌ حساب مشتری را بدهکار می‌کند.

در معامله فارکس خرده فروشی، معامله‌گر به دنبال به دست آوردن مالکیت فیزیکی ارزهای خریداری شده یا تحویل ارزهای فروخته شده نیست.

قراردادهای بازار فارکس: CFD Forex

CFD به معنای معامله برای اختلاف (Contract for Difference) است. در بازار فارکس CFD، از اختلاف حاصل از قیمت امروز یا قیمت آینده سود به دست می‌آید.

CFD فارکس توافقی است برای مبادله تفاوت قیمت یک جفت ارز از زمانی که موقعیت خود را باز می‌کنید تا زمانی که آن را می‌بندید.

در بازار فیوچرز، به طور مثال مردم برای سال آینده، کالایی را از یکدیگر پیش‌خرید کرده یا آن را پیش‌فروش می‌کنند. در زمان تسویه یعنی در آخرین روز قرارداد، باید اختلاف قیمت امروز یا قیمتی که معامله با آن انجام شده را پرداخت کنند. قرارداد فیوچرز دارای سررسید است و حتی اگر معامله‌گر در زیان باشد، معاملات بر طبق این سررسید تسویه می‌شوند؛ اما معامله‌‌گر در بازار CFD می‌توانست معامله را تسویه نکند.

در بازار CFD هم در صعود قیمت و هم نزول می‌توانید سود کنید و از اهرم استفاده کنید. برخلاف بازار فیوچرز، سی‌اف‌دی فاقد سررسید هست و می‌توان معامله را ماه‌ها حفظ کرد.

قراردادهای بازار فارکس: FX Spot

FX Spot یک بازار خارج از بورس است که با عنوان OTC نیز شناخته می‌شود و به صورت 24 ساعته فعالیت می‌کند. برخلاف معاملات آتی ارز، ETF های ارزی و معاملات آپشن که از طریق بازارهای متمرکز معامله می‌شوند، Spot FX قراردادهای بدون نسخه و توافق‌نامه‌های خصوصی بین دو طرف است و از طریق شبکه‌های معامله الکترونیکی انجام می‌شود. بازار اصلی فارکس بازار “interdealer” است که نمایندگی‌های فارکس با یکدیگر معامله می‌کنند.

به دلیل تسلط بانک‌ها به عنوان فروشندگان فارکس، بازار بین معامله‌گران به عنوان بازار بین بانکی شناخته می‌شود ولی بازار بین فروشندگان فقط برای مؤسساتی قابل دسترسی است که حجم معاملات و ارزش خالص بسیار بالایی دارند.

در بازار فارکس، یک موسسه معاملاتی مسئول خرید و فروش توافق نامه یا قرارداد ساخت یا تحویل ارز است. معامله FX Spot یک توافق دوجانبه بین دو طرف برای مبادله فیزیکی یک ارز با ارز دیگر است.

همه ارزها، زمان تسویه T + 2 را رعایت نمی‌کنند. به‌ عنوان مثال USD / CAD ،USD / TRY ،USD / RUB و USD / PHP فقط یک روز کاری از امروز تا تسویه فاصله دارند.

کلام آخر

کار اصلی بازار فارکس، سنجش ارزها و محاسبه نرخ برابری ارزها است. علاوه بر ارز، می‌توان دارایی‌های دیگری را در یک کارگزاری فارکس معامله کرد که جزو بازار فارکس محسوب نمی‌شود.

مراکز مهم و اصلی مبادلات فارکس، شهرهای لندن، نیویورک، هنگ کنگ، فرانکفورت، زوریخ، سنگاپور، پاریس، سیدنی و توکیو هستند. تمام تراکنش‌ها در فارکس، از طریق شبکه‌های کامپیوتری، بین معامله‌گران سراسر جهان، انجام می‌شود.

در این مقاله به معرفی انواع معاملات فارکس پرداختیم. با روش‌های خرده فروشی فارکس، ETFهای ارزی، معاملات آپشن فارکس‌ و… آشنا شدید.

مهم‌ترین عامل برای موفقیت در بازار فارکس، آشنایی با اصول اولیه و مقدماتی این بازار است. باید رمز موفقیت معامله گران بزرگ را دریافت و از تجربیات آن‌ها استفاده کرد. تحلیل‌های فاندامنتال و تکنیکال بازارهای مالی فقط با آموزش درست و اطلاعات بالا صورت می‌پذیرد.

در آکادمی آنیده به عنوان بهترین آموزشگاه فارکس در مشهد می‌توانید در کلاس درس اساتید حرفه‌ای آموزش فارکس در مشهد حاضر شوید و به همراه تیم آموزشی آکادمی آینده مسیر موفقیت در این بازار را طی کنید.

چگونه کد اختیار معامله بگیریم؟ [بازارهای مشتقه]+شرایط دریافت کد اختیار معامله

برای استفاده از بازار اختیار معامله به کد اختیار معامله نیاز می باشد، به همین علت هر فردی نمی تواند از این بازار استفاده نماید. در ابتدا که این بازار تاسیس شد، کاربران برای استفاده از آن با تردید هایی رو به رو بودند، اما رفته رفته تقاضا برای آن زیاد شد و حجم معامله ها رو به افزایش بودند.

اختیار معامله چیست؟

اختیار معامله به قراردادهایی گفته می شود که دو طرف می توانند به صورت اختیاری برای خرید یا فروش کالا یا سهم ورد نظر اقدام نمایند. به این معنی که کزمانی که برای یک دارایی مشخص قیمتی مشخص می شود تاریخی را برای به انجام رساندن قرار داد مشخص می کنند دو طرف می توانند تا قبل از فرا رسیدن سر رسید معامله خود را انجام دهند.

ابزارهای مالی مختلفی وجود دارند که می توان از آن ها برای انجام سرمایه گذاری ها استفاده کرد. این ابزارهای مالی مبتنی بر یک دارایی یا مشتقی از چند دارایی پایه می باشند، به این معنا که ارزش بسیاری از آن ها از دارایی های دیگری می باشد که آن ها را ابزار مشتقه می نامند.

بازارهای مشتقه چیست ؟

بازارهای مشتقه بازاری هستند که در آن اختیار معامله های خرید و فروش یا قراردادهای آتی و در معامله قرار می گیرند. در این قراردادها دو طرف معامله در تاریخی که ذکر شده است باید به تعهدات خود عمل نمایند.

شرایط دریافت کد اختیار معامله

برای دریافت کد معاملاتی باید با شرایط کد اختیار معامله به خوبی آشنایی داشته باشند، همچنین اطلاعت دیگری چون مزایای این بازارها و آموزش دریافت کد های آپشن و … مورد کسب سود در معاملات آپشن نیاز واقع می شود. دارایی پایه در این بازارها به انواع سهام، انواع کالا، اختیار خرید، اختیار معامله و … گفته می شود.

اولین بورس اختیار معامله در سال 1973 در شیکاگو ایجاد شد که در روز اول توانستند 911 قرارداد را بر روی 16 سهم انجام دهند. بعد از آن تمامی بورس های معاملاتی از این روش استفاده کردند. لازم به ذکر است که بگوییم بورس شیکاگو در تمامی این سال ها در رتبه اول قرار داشته است.

اختیار معامله

نکات با اهمیت در کد اختیار معامله

زمان دریافت کد اختیار معامله به این نکته توجه داشته باشید که اختیار معامله به دو دسته تقسیم می‌شود :

• اختیار خرید
• اختیار فروش

از طرفی آن را به اختیار معامله آمریکایی و اختیار معامله اروپایی دسته بندی می کنند. در قرارداد آمریکایی دو طرف می توانند در هر زمانی مبادله خود را انجام دهند، اما در اختیار معامله اروپایی تنها زمانی که تاریخ انقضا فرا می رسد می توان معامله را به انجام رساند.

کد معاملاتی آپشن

قراردادهای اختیار خرید این امکان را به معامله گرها می دهد که بتوانند سهام خود را با استفاده از کد معاملاتی آپشن خریداری نمایند. تاریخ انقضای این معامله را می توان تا بیش از یک سال تعیین کرد. با توجه به نوساناتی که در بازار وجود دارد می توان آپشن مورد نظر خرید یا به فروش رساند. اگر آپشنی خریداری شود، خریدار می تواند سهم مورد نظر را به قیمت تعیین شده خریداری نماید.

زمانی که آپشن فروخته می شود، فروشنده باید حق خرید سهام را با قیمت تعیین شده با کسی که آپشن را دارا است واگذار نماید. با فروختن آپشن می تواند مبلغ آپشن را سود در نظر گرفت و آن را به حساب معاملاتی خود واریز کرد.

از طرفی اختیار فروش این امکان را برای خریداران سهام به وجود می آورد که با قیمت تعیین شده سهم خود را به فروش برسانند.

اختیار معامله

آموزش دریافت کد معاملاتی اختیار معامله

نحوه دریافت کد اختیار معامله این گونه می باشد که باید در مرحله اول کارگزاری مناسبی را انتخاب نمایید و انتخاب کارگزاری به این معنی می باشد که شما با احراز هویت خود به ثبت نام در بازار بورس وسرمایه پرداخته اید. در ادامه مراحل مختلف دریافت کد معاملاتی را برای شما شرح می دهیم.

انتخاب کارگزاری مناسب

کارگزاری های مختلفی وجود دارند که می توانند معاملات آپشن را انجام دهند. هر کدام از این کارگزاری ها روش های مختلفی را در پیش می گیرند. در این مرحله دو دسته افراد وجود دارند، آن هایی که از کد معاملاتی بورسی برخوردار هستند و افرادی که فاقد کد معاملاتی هستند.

افرادی که برای دریافت کد معاملاتی آپشن اقدام می کنند باید در سامانه سجام ثبت نام نمایند و کد بورسی خود را دریافت نمایند و ثبت نام خود را در کارگزاری مورد نظر انجام دهند. افرادی که از کد بورسی برخوردار هستند قبلا در بازار بورس اوراق بهادار معامله هایی را انجام داده اند.

در این مرحله می توانید با شعبه مرکزی کارگزاری مورد نظر تماس حاصل نمایید که از شرایط کد اختیار معامله و نحوه دریافت کد معاملاتی اطلاعاتی را به دست آورید. در بسیاری از کارگزاری ها با ایجاد شرایطی کد های معالاتی را صادر خواهند کرد.

اما کارگزاری های دیگری در حال فعالیت هستند که نمی توانند کدهای معاملاتی را صادر نمایند. بسیاری از کارگزاری ها ممکن است از شما چک هایی را با مبلغ 1 میلیارد تومان درخواست نمایند و بعضی دیگر کف ارزش پرتفو را تعیین می کنند.

اختیار معامله

مزایای بازار اختیار معامله به چند دسته تقسیم می‌شوند ؟

بازار اختیار معامله دارای کاربردهایی است که می توان آن ها را به چهار دسته تقسیم بندی کرد. این قراردادها ریسک بسیار پایینی نسبت به سهام دارند و معاملاتی که انجام می دهند بازدهی بیشتری دارند، همچنین کارایی هزینه ها را افزایش خواهند داد و استراتژی های مختلفی را برای انجام معامله ها ارائه می دهند.

با در اختیار داشتن کد اختیار معامله می توانید از قراردادهای اختیار معامله نهایت استفاده را ببرید. این قراردادها در بازارهای اهرم مالی با قدرت زیادی عمل خواهند کرد. به این معنی که سرمایه گذاران می توانند با استفاده از این معامله ها موفقیت های زیادی را به دست آورند.

در قراردادهای اختیار معامله طرفین با به دست آوردن سود بیشتر و کاهش ریسک وارد بازار می شوند. به این صورت که یکی از طرفین با استفاده از تاریخ سر رسید قرار داد می توانند در بهترین زمان ممکن برای فروش سهم خود اقدام نماید و طرف دیگر با تعیین یک قیمت ثابت می تواند ریسک نوسان قیمت ها را کاهش دهد. در واقع این قراردادها در بازارهای آتی کالا کاربرد زیادی دارند.

اختیار معامله

قرارداد اختیار معامله (Option Contract) چیست؟

در بازار شیوه‌های متنوعی برای سرمایه‌گذاری و انجام معاملات وجود دارد که هر کدام از آنها مزایا و معایبی دارند. با این حال هدف هر کسی در این بازار مشخص است و آن رسیدن به سود و کاهش میزان ضرر است. برای رسیدن به این مهم، لازم است مهارت کافی کسب کنیم و با آگاهی کامل وارد دنیای معاملات شویم. یکی از شیوه‌های انجام معامله، قرارداد اختیار (Option Contract) است که در ادامه به توضیح کامل آن می‌پردازیم.

قرارداد اختیار چیست؟

قرارداد اختیار یا آپشن، توافقی است که به معامله‌گر حق انتخاب می‌دهد که یک دارایی را با قیمتی از پیش تعیین شده، درست در یک تاریخ معین، خریداری کند یا بفروشد. این مفهوم تا حدودی به قراردادهای آتی شباهت دارد، با این تفاوت که خریدار یا دارنده قرارداد اختیار موظف نیست حتما قرارداد را انجام دهد. به عبارت دیگر وی ملزم به فروش یا خرید دارایی نخواهد بود. اگر از این تعریف گیج شده‌اید، جای نگرانی نیست. در ادامه با مثال‌های واقعی با این مفهوم بهتر آشنا می‌شوید.

قراردادهای اختیار دو نوع اصلی دارد که اختیار خرید (Call) و اختیار فروش (Put) نامیده می‌شوند. شما برای سرمایه‌گذاری در قراردادهای اختیار باید یکی از این دو قرارداد را خریداری کنید.

قرارداد اختیار خرید: قرارداد اختیار خرید (Call Option) به دارنده قرارداد (خریدار) حق خرید (نه الزام) یک دارایی را در یک قیمت توافقی و از پیش تعیین شده را می‌دهد. هنگامی که معامله‌گران انتظار دارند قیمت یک دارایی افزایش یابد، قرارداد Call خریداری می‌کنند.

قرارداد اختیار فروش: زمانی که شما یک قرارداد اختیار فروش (Put Option) خریداری می‌کنید، حق فروش (نه الزام) یک دارایی را در یک قیمت توافقی و از پیش تعیین شده را به دست می‌آورید. این قرارداد وقتی خریداری می‌شود که معامله‌گران انتظار سقوط قیمت دارایی را دارند.

هر قرارداد اختیار حداقل چهار مؤلفه دارد:

• اندازه (Size): اندازه سفارش که به دارایی اشاره دارد. مثلا: یک بیت کوین یا یک دلار.
• تاریخ سررسید (Expiration Date): به تاریخی گفته می‌شود که پس از آن دیگر معامله‌گر نمی‌تواند قرارداد را اجرا کند و قرارداد منقضی می‌شود.
• قیمت توافقی (Strike Price): قیمت توافقی یا قیمت اِعمال به قیمتی می‌گوییم که در ابتدای قرارداد تعیین می‌شود و دارایی به آن قیمت فروخته یا خریداری خواهد شد (در صورتی که خریدار تصمیم بگیرد قرارداد را اجرا کند).
• قیمت قرارداد کسب سود در معاملات آپشن اختیار (Premium): قیمت اختیار (وجه تضمین)، قیمت قرارداد اختیار است و مبلغی است که سرمایه‌گذار در ازای به دست آوردن حق اختیار باید آن را به ناشر قرارداد (فروشنده) پرداخت کند. بنابراین خریدار قرارداد را از فروشنده با توجه به ارزش اختیار در زمان معامله، که با نزدیک‌تر شدن تاریخ سررسید، دائما تغییر می‌کند به دست می‌آورد.

مثالی برای درک قرارداد اختیار

محمد یک معامله‌گر بیت کوین است. فرض کنیم که قیمت بیت کوین در حال حاضر ۱۰,۰۰۰ دلار است کسب سود در معاملات آپشن و محمد در تحلیل خود حدس می‌زند که قیمت بیت کوین در دو ماه آینده به ۱۴,۰۰۰ دلار خواهد رسید. محمد می‌تواند همین الآن به صرافی مراجعه کند و یک بیت کوین بخرد تا سه ماه دیگر به سود برسد. اما تحلیل‌ها هیچ‌وقت تضمینی نیستند و احتمال دارد ضرر زیادی به محمد وارد شود. بنابراین او تصمیم می‌گیرد تا برای کاهش ریسک (یا حتی سود بیشتر)، با قرارداد اختیار معامله انجام شود.

محمد به یک صرافی که در آنجا قرارداد اختیار خرید و فروش می‌شود، رفته و از آنجایی که تحلیل او صعودی است، یک قرارداد اختیار خرید (Call Option) با مشخصات زیر می‌خرد:

• اندازه: یک بیت کوین
• تاریخ سررسید: دو ماه دیگر (مثلاً ۱۰ می ۲۰۲۰)
• قیمت فعلی بیت کوین: ۱۰,۰۰۰ دلار
• قیمت توافقی یا قیمت اعمال: ۱۳,۰۰۰ دلار
• قیمت قرارداد اختیار (وجه تضمین به فروشنده در زمان خرید): ۴۰۰ دلار

بنابراین محمد ۴۰۰ دلار پرداخت کرده و یک قرارداد اختیار بیت کوین از نوع Call برای دو ماه دیگر خریدار می‌کند. در زمان سررسید قرارداد دو سناریو وجود دارد: ۱- بیت کوین به بالای ۱۳,۰۰۰ دلار رسیده است. ۲- بیت کوین به بالای ۱۳,۰۰۰ دلار نرسیده است.

اگر بیت کوین به عنوان مثال به ۱۴هزار دلار رسیده بود، محمد می‌تواند ۱۳هزار دلار پرداخت کند و یک بیت کوین که در حال حاضر ۱۴هزار دلار قیمت دارد، دریافت کند که با در نظر گرفتن ۴۰۰ دلار وجه تضمین که در ابتدا پرداخت کرده، او ۶۰۰ دلار سود می‌کند.

اگر بیت کوین به عنوان مثال به ۱۳هزار دلار نرسیده بود و قیمت ۸,۰۰۰ دلار بود، محمد این اختیار را دارد که بیت کوین را خریداری نکند و فقط آن ۴۰۰ دلار را از دست می‌دهد. به این ترتیب به جای ۲,۰۰۰ دلار ضرر در صورت خرید مستقیم، با قرارداد اختیار فقط ۴۰۰ دلار ضرر کرده است.

حالا اگر محمد پیش‌بینی می‌کرد که قیمت بیت کوین سقوط می‌کند، می‌توانست قرارداد اختیار فروش (Put Option) بخرد تا در صورت کاهش قیمت سود کند. بسیاری از ماینرهای بزرگ بیت کوین برای کاهش ریسک خود بعد از استخراج، از قراردادهای اختیار استفاده می‌کنند.

به طور کلی اگر قیمت توافقی کمتر از قیمت بازار باشد، معامله‌گر می‌تواند دارایی پایه را با تخفیف خریداری کند و پس از در نظر گرفتن قیمت اختیار، تصمیم بگیرد که برای کسب سود، قرارداد را اجرا کند. اما اگر قیمت توافقی بیشتر از قیمت بازار باشد، معامله‌گر دلیلی برای اجرای قرارداد نخواهد داشت و قرارداد منتفی تلقی می‌شود. هنگامی که قرارداد اجرا نمی‌شود، تنها مبلغی که خریدار از دست می‌دهد قیمت اختیار است که در ابتدای بستن معامله پرداخت کرده بود.

قراردادهای اختیار مشتقاتی هستند که می‌توانیم برای طیف گسترده‌ای از دارایی‌های پایه مانند سهام و ارزهای دیجیتال آنها را تنظیم کنیم. این قراردادها ممکن است به شاخص‌های مالی هم وابسته باشند. معمولا از قراردادهای اختیار برای پوشش ریسک در دارایی‌های موجود و نیز برای شرط‌بندی بر سر آینده قیمت یک دارایی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

رایج‌ترین کاربردهای قراردادهای اختیار معامله به شرح زیر هستند:

پوشش ریسک

قراردادهای اختیار معامله تا حد زیادی به عنوان ابزاری برای پوشش ریسک (Hedge Fund) هستند. بهترین راهبرد پوشش ریسک برای معامله‌گران این است که برای سهامی که دارند اختیار فروش خریداری کنند. اگر ارزش کلی دارایی‌های آنها به دلیل کاهش قیمت‌ها از بین برود، اجرای اختیار فروش می‌تواند به آن‌ها در کاهش ضرر کمک کند.

برای مثال فرض کنید که ۱۰۰ سهم از یک سهام ۵,۰۰۰ تومانی را خریده‌اید، به این امید که قیمت بازار افزایش پیدا کند. با این حال برای پوشش ریسک ناشی از احتمال سقوط قیمت سهام، تصمیم می‌گیرید اختیار فروش (Put) را با قیمت توافقی ۴,۸۰۰ تومان بخرید و در عوض ۲۰۰ تومان به ازای هر سهم به عنوان قیمت اختیار (وجه تضمین) پرداخت کنید. اگر بازار نزولی شود و قیمت سهام به عنوان مثال به ۳,۵۰۰ تومان کاهش یابد، می‌توانید قرارداد را برای کاهش زیان اجرا کنید و هر سهم را به جای ۳,۵۰۰ تومان، به همان ۴,۸۰۰ تومان تعیین‌شده در قرارداد بفروشید. اگر بازار صعودی شود، مجبور نیستید قرارداد را اجرا کنید و فقط وجه تضمین قرارداد را که ۲۰۰ تومان به ازای هر سهم بود از دست خواهید داد.

حالا به شکل توجه کنید. اگر قیمت سهام ۵,۲۰۰ تومان شود و قرارداد را اجرا نکنید، نه سود می‌کنید و نه زیان. زیرا می‌توانید سهام را به ۵۲۰۰ تومان در بازار بفروشید، ۲۰۰ تومان برای هر سهم به عنوان قیمت اختیار پرداخت کنید و ۵,۰۰۰ تومان برای هر سهم برایتان می‌ماند.

در مجموع بیشتر از ۴۰,۰۰۰ تومان ضرر نخواهید کرد. چرا که در بدترین حالت اگر قیمت پایین بیاید و مجبور شوید قرارداد را اجرا کنید، هر سهم ۵۰۰۰ تومانی را به ۴,۸۰۰ تومان خواهید فروخت و کل ضررهای شما ۲۰,۰۰۰ تومان برای قیمت اختیار به اضافه ۲۰,۰۰۰ تومان برای فروش سهام خواهد بود.

معاملات پرریسک

اختیار معامله به شکل گسترده‌ای در معاملات پر ریسک (سفته بازی) کاربرد دارد. برای نمونه، معامله‌گری که باور دارد قیمت یک دارایی در حال افزایش است، می‌تواند اختیار خرید بخرد. اگر قیمت دارایی از قیمت توافقی بیشتر شود، معامله‌گر می‌تواند اختیار معامله را اجرا کند و با تخفیف آن دارایی را خریداری کند. در اینجا سه مفهوم بسیار مهم وجود دارد:

• هنگامی که قیمت دارایی بیشتر یا کمتر از قیمت توافقی است به طوری که قرارداد را سودآور می‌کند، می‌گوییم اختیار معامله در سود (in-the-money) است.
• هنگامی که قیمت دارایی بیشتر یا کمتر از قیمت توافقی است به طوری که قرارداد به ضرر معامله‌گر است، می‌گوییم اختیار معامله در ضرر (out-of-the-money) است.
• هنگامی که قرارداد نه سود می‌دهد نه زیان، می‌گوییم اختیار معامله در نقطه سر به سر (at-the-money) قرار دارد.

استراتژی‌های قرارداد اختیار

مانند هر ابزاری در بازارهای مالی، این قبیل قراردادهای نیز مزایا و معایبی دارند که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.

مزایا

• برای پوشش ریسک در برابر ریسک‌های بازار مناسب است.
• در معاملات پرریسک انعطاف‌پذیری بیشتری دارد.
• امکان استفاده از ترکیب‌ها و راهبردهای معاملاتی متعدد با الگوهای ریسک/ پاداش منحصربه‌فرد را فراهم می‌کند.
• می‌تواند در همه روندهای بازار (صعودی، نزولی و بازارهای خنثی) سودآور باشد.
• ممکن است بتوان از آن برای کاهش هزینه‌ها در هنگام ورود به موقعیت معاملاتی استفاده کرد.
• امکان انجام همزمان چند معامله را فراهم می‌کند.

معایب

• گاهی اوقات درک مکانیسم‌های اجرا و محاسبه قیمت اختیار آسان نیست.
• ریسک‌های زیادی مخصوصا برای فروشندگان (ناشران) قرارداد دارد.
• راهبردهای معاملاتی آن در مقایسه با سایر راهبردهای معمولی پیچیده‌تر است.
• بازارهای اختیار معامله اغلب نقدشوندگی پایینی دارند و همین امر سبب می‌شود بسیاری از معامله‌گران به آن علاقه نشان ندهند.
• قیمت اختیار قراردادهای اختیار معامله به شدت نوسانی است و ارزش زمانی آنها همچنان که تاریخ سررسید نزدیکتر می‌شود کاهش می‌یابد.

قرارداد اختیار در مقایسه با قرارداد آتی

قراردادهای اختیار و قراردادهای آتی هر دو ابزار مشتقه هستند و با هم شباهت‌هایی دارند، اما یک تفاوت بزرگ بین آن دو وجود دارد و آن مکانیسم تسویه آنها است. برخلاف قراردادهای اختیار، قراردادهای آتی همیشه در تاریخ سررسید اجرا می‌شوند. این بدان معناست که خریداران قانونا موظف هستند دارایی پایه را در زمان مقرر مبادله کنند (یا بهای آن را به صورت پول نقد تسویه کنند). از سوی دیگر، قرارداد اختیار فقط با صلاحدید معامله‌گر که خریدار یا دارنده حق اختیار قرارداد است اجرا می‌شود. اگر خریدار تصمیم بگیرد معامله را انجام دهد، ناشر قرارداد (فروشنده) موظف است دارایی پایه را معامله کند.

چگونه قرارداد اختیار معامله کنیم؟

برای معاملات قراردادهای اختیار، باید به صرافی‌ها یا کارگزاری‌هایی که از معاملات اختیار پشتیبانی می‌کنند مراجعه کنید و این به دارایی مورد نظر شما بستگی دارد.

به عنوان نمونه صرافی‌های زیر از معاملات اختیار بیت کوین پشتیبانی می‌کنند:

توجه داشته باشید که به دلیل تحریم‌ها خطر بلوکه شدن پول‌های کاربران ایرانی در این صرافی‌ها وجود دارد بنابراین قبل از ثبت نام حتما از امکان فعالیت خود در آن‌ها اطمینان حاصل کنید.

همچنین معامله قراردادهای اختیار پیچیدگی زیادی نسبت به دیگر روش‌های معامله دارد. بنابراین قبل از اقدام به معامله بهتر است که مدتی تمرین کنید و سرمایه زیادی به این کار اختصاص ندهید تا به خوبی در آن تخصص پیدا کنید.

جمع‌بندی

اختیار معامله همان‌طور که از نامش پیداست، به سرمایه‌گذار حق خرید یا فروش یک دارایی را در آینده صرف‌نظر از قیمت آن در بازار اعطا می‌کند. این نوع قراردادها بسیار متنوع هستند و می‌توانند در سناریوهای مختلف از جمله معاملات پرریسک و اجرای راهبردهای پوشش ریسک به کار روند.

با این حال، گفتنی است اختیار معامله مانند سایر مشتقات ریسک‌های زیادی در بر دارد. بنابراین قبل از استفاده از این نوع قرارداد، معامله‌گران باید درک خوبی از شیوه کار داشته باشند. از آن مهم‌تر باید درک درستی از ترکیبات مختلف اختیار خرید و اختیار فروش و نیز ریسک‌های احتمالی موجود در هر راهبرد داشته باشند. همچنین معامله‌گران باید راهبردهای مدیریت ریسک را همراه با تحلیل‌های تکنیکال و فاندامنتال برای محدود کردن زیان‌های احتمالی به خوبی بررسی کنند.

معاملات آپشن سهام

معاملات آپشن سهام بخش های اصلی معاملات آپشن سهامتعریف اختیار معاملهاختیار خرید (Call Option)اختیار فروش (Put Option)چگونه از آپشن استفاده کنیم؟قیمت­ گذاری اختیار معامله اوراق بهادارمدل توزیع احتمال یکنواخت قیمت سهاممدل توزیع دو جمله‌ای قیمت سهمفواید اختیار معاملهمعنای مشتقهقرارداد حق خریدقرارداد حق فروشمعامله‌ قرارداد حق خرید و قرارداد حق فروش…

معاملات آپشن سهام

معاملات آپشن سهام یا قرارداد اختیار خرید و اختیار فروش سهام در بورس ٬ ابزار مالی به‌طور عمده مبتنی بر یا مشتق از یک دارایی پایه هستند و به عبارتی ارزش آن‌ها برخاسته از ارزش دارایی دیگری است و به همین دلیل، ابزار مشتقه نیز نامیده ­می‌شوند.

دارایی‌هایی که می‌توانند به‌عنوان دارایی پایه در این ابزار مورداستفاده قرار گیرد، عبارت‌اند از انواع سهام، ابزار بهرهایی و متأثر از نوسان‌های نرخ بهره، ابزار بازار مبادله‌های ارزی، انواع کالا، اعتبارهای مشخص و خاص و وام‌های خرد و کلان.

بورس اختیار معامله شیکاگو (CBOE)، به‌عنوان اولین بورس اختیار معامله در سال ۱۹۷۳ تأسیس شد. در اولین روز معاملات (۲۶ آوریل ۱۹۷۳)، تنها تعداد ۹۱۱ قرارداد بر روی ۱۶ سهم مبادله شد.

پس از آن، چندین بورس سهام و تقریبا تمامی بورس­ های قراردادهای آتی (Futures) به استفاده از ابزار اختیار معامله اقدام کردند.

بورس شیکاگو در تمامی این سال‌ها رتبه اول را در حجم مبادلات به خود اختصاص داده است و با استقبال بی‌نظیر بازیگران بازار در سال ۲۰۰۶ با مبادله بیش از ۶۷۰ میلیون قرارداد اختیار معامله به ارزش ۱۵ تریلیون دلار و با رشد ۴۴% نسبت به سال قبل به بالاترین رکورد تاریخ خود رسیده است.

در ابتدا در کارایی و میزان استقبال از این اوراق تردید وجود داشت، اما با بالا رفتن تقاضای سرمایه‌گذاری با استفاده از اوراق اختیار معامله، حجم معاملات این اوراق در دهه ۱۹۸۰، از حجم معاملات خود سهام پیشی گرفت که این واقعیت میزان پاسخگویی اختیار معامله نه‌تنها بر روی سهام بلکه بر روی کالاها و ارزها و بیش از ۹۰ شاخص مختلف ازجمله NASDAQ و S&P500 بازار تعریف شده است.

تعریف اختیار معامله

اختیار معامله، قراردادی است که به خریدار آن، اختیار و نه اجبار خرید یا فروش یک دارایی معین را در قیمت تعیین شده تا یک‌زمان مشخص اعطا می‌کند. از سوی دیگر فروشنده اختیار معامله اجبار دارد که تا پیش از انقضای مهلت آن، هر زمان که خریدار تمایل به اجرای قرارداد داشت، مفاد قرارداد را اجرا کرده و دارایی معین شده را در قیمت تعیین شده معامله کند.

این اوراق ازنظر نوع قرارداد بر دو نوع کلی تعریف شده‌اند: اختیار خرید (Call) و اختیار فروش (Put) و ازنظر نحوه اعمال نیز بر دو نوع کلی آمریکایی و اروپایی هستند.

اختیار معامله آمریکایی در هر زمان تا زمان سررسید قابل اجراست اما اختیار معامله اروپایی فقط در تاریخ انقضا اجرا پذیر است. به‌طور مثال، فرض کنید شما در پایان معاملات روز ۱۵ ژوئن سال ۲۰۰۷ میلادی ۱۰۰ سهم شرکت گوگل را با قیمت هر سهم ۵۰۵ دلار خریداری کرده‌اید.

این سرمایه‌گذاری ۵۰۵ دلاری به‌طور بالقوه در ریسک کامل گوگل (از یک خبر کوچک تا ورشکستگی کامل) شما در معرض خطر از دست دادن ارزش سرمایه‌گذاری خود قرار می‌دهد.

به‌منظور پوشش ریسک این دارایی در برابر نوسانات نامطلوب بازار می‌توان از اختیار فروش (Put Option) استفاده کرد.

از آنجا که هر قرارداد اختیار فروش طبق تعریف ۱۰۰ سهم را کنترل می‌کند، برای از بین بردن ریسک سرمایه‌گذاری مذکور لازم است ۱۰ قرارداد اختیار فروش (مثلا در قیمت تعیین شده ۴۹۰ و تا سه ماه آینده) خریداری نمود.

بدین معنی که با ادغام سرمایه‌گذاری اولیه خرید (۱۰۰۰ سهم گوگل) با خرید ۱۰ قرارداد اختیار فروش در قیمت ۴۹۰ دلار، شما تا سه ماهه آینده (زمان انقضای اوراق اختیار فروش) حق خواهید داشت سهام خود را در قیمت ۴۹۰ دلار به فروشنده این اوراق اختیار فروش، بفروشید.

با توجه به قیمت واقعی اختیار فروش سه ماهه گوگل در قیمت ۴۹۰ دلار در تاریخ یاد شده، خرید این ۱۰ قرارداد اختیار فروش، ۲۰۵۰۰ دلار (کمی بیش از ۴% کل سرمایه‌گذاری) برای شما هزینه در بر خواهد داشت.

در صورت کاهش قیمت سهام گوگل به قیمتی کمتر از ۴۹۰ دلار (مثلا ۴۵۰ دلار) شما می‌توانید از این حق بهره برده و همچنان سهام خود را در قیمت تعیین‌شده ۴۹۰ دلار به فروش برسانید و در صورت افزایش قیمت سهام (مثلا ۵۴۰ دلار)، از حق خود گذشته و سهام را در قیمت بالاتر در بازار خواهید فروخت؛

بنابراین شما در این مثال با صرف هزینه‌ی در حد ۴% کل سرمایه‌گذاری تا انقضای مهلت اوراق اختیار فروش (سه ماه آینده) فارغ از هرگونه تغییر در بازار یا تغییر در شرکت گوگل از فروش سهام خود در قیمت ۴۹۰ دلار یا بالاتر مطمئن خواهید بود.

در همین مثال فرض کنید شخصی اعتقاد به سقوط اندک (مثلا ۱۰ درصد) قیمت سهام شرکت گوگل در آینده‌ای نزدیک دارد این شخص می‌تواند از قابلیت خاص اختیار معامله به نام اهرم مالی (Leverage) بهره برده و اقدام به خرید ۱۰ قرارداد سه ماهه اختیار فروش (Put) گوگل در قیمت ۴۹۰ بکند.

به عبارتی این شخص بدون سرمایه‌گذاری عظیم در سهام گوگل، تنها بیمه این سرمایه‌گذاری را خریداری کرده است. خرید ۱۰ قرارداد اختیار معامله مذکور، به این شخص حق فروش ۱۰۰۰ سهم گوگل را در قیمت ۴۹۰ دلار تا سه ماه آینده، اعطا می‌کند با توجه به مثال قبل برای خرید این ۱۰ قرارداد ۲۰۵۰۰ دلار هزینه لازم است.

در صورت افت حدودا ۱۰ درصدی سهام گوگل به ۴۵۰ دلار، هر قرارداد اختیار فروش مذکور حداقل ۴۰۰۰ دلار در بازار ارزش پیدا خواهند کرد؛ زیرا هرکدام از آن‌ها به دارنده اجازه خواهند داد ۱۰۰ سهم گوگل را از بازار ۴۵۰ دلار خریداری و به قیمت تعیین شده ۴۹۰ دلار بفروشد. (۴۵۰ – ۴۹۰)*۱۰۰=۴۰۰۰ بنابراین این ۱۰ قرارداد کلا در بازار در قیمت ۴۰۰۰۰ دلار قابل فروش هستند و با توجه به قیمت خرید آن‌ها بازگشت سرمایه‌ای در حد ۱۰۰% ایجاد خواهند کرد.

اوارق اختیار معامله، کارکردهای فراوان و متنوع دیگری نیز در بازارهای ارز، کالا و قرارداد آتی دارند.

کارکردهای متنوع اختیار معامله به‌منظور کنترل ریسک سرمایه‌گذاری یا کسب درآمد به عناوین یاد شده ختم نمی‌شوند و پرداختن به آن‌ها در حالت‌های مختلف بازار (صعودی، نزولی، مستقیم و یا پر نوسان) که به‌اصطلاح استراتژی‌های معاملات اختیار معامله نام دارند، به فرصت‌های جداگانه‌ای نیاز دارد.

یکی از ابزارهایی که در بورس تهران وجود دارد قرارداد اختیار معامله یا (option) سهام می باشد. اختیار معامله، قراردادی است که به خریدار آن، اختیار (و نه اجبار) خرید یا فروش یک دارایی معین را در قیمت تعیین شده در یک زمان مشخص اعطا می‌کند.

از سوی دیگر فروشنده اختیار معامله موظف است در تاریخ سررسید مفاد قرارداد را اجرا کرده و دارایی معین شده را در قیمت تعیین شده معامله کند.

هدف از راه اندازی قراردادهای اختیار معامله مدیریت ریسک سرمایه‌گذاری، افزایش قدرت نقدشوندگی،تنوع بخشی و فراهم آوردن امکان برنامه‌ ریزی‌ های بلندمدت برای سرمایه‌گذاران در بورس است.

این سبک از معاملات جذابیت هایی دارد که حتما برای شما وسوسه انگیر خواهد بود. مثلا برای خرید سهام عادی شما کل مبلغ سهام را در زمان خرید پرداخت می کنید درحالی که در قرارداد اختیار معامله در ابتدا درصد بسیار کمی از کل مبلغ پرداخت می شود این یعنی شما از اهرم (Leverage) برخوردار هستید.

یا مثلا دو طرفه بودن این نوع معاملات که باعث می شود شما بتوانید بر خلاف سهام عادی هم نقش خریدار داشته باشید و از افزایش قیمت ها متنفع شوید هم نقش فروشنده داشته باشید و از کاهش قیمت ها نفع ببرید.

معاملات آپشن (Option Trading) چیست؟

معاملات آپشن (Option Trading) نوعی قرارداد فرعی است که به مالک اختیار می‌دهد (نه تعهد) خرید یا فروش دارایی را با قیمت مشخص (اصابت قیمت) در یک زمان از پیش تعیین شده (تاریخ انقضا) انجام دهد.

اصطلاح «قرارداد فرعی» به طور معمول ایده‌‌ای با ابزار پیچیده مالی است که در آزمایشگاه وال استریت ساخته شده است. در سطح فردی، معاملات آپشن‌‌ به تریدر ها در بازار اجازه می‌دهند تا درآمد کسب کنند، معاملات سوداگرانه انجام دهند و از پوزیشن‌‌های خود به ویژه در نوسان‌‌های بازار محافظت کنند.

قراردادهایی شبیه به «آپشن» از زمان یونان باستان برای معاملات برداشت زیتون استفاده می شدند و آنها به مرور زمان در جوامع و فرهنگ‌‌های مختلف رسوخ کردند. نمونه‌‌ی استفاده کسب سود در معاملات آپشن شده از این دست، در قرن 17 ژاپنی «Dojima Rice Exchange» است.

امروزه «آپشن‌‌ها» در یک بازار فرعی جهانی با ارزش بیش از 500 تریلیون دلار سهیم‌‌اند. بنابراین چرا «آپشن‌ها» اینطور گسترده در امور مالی وجود دارند و اضافه‌‌شدن «آپشن» بیت‌‌کوین برای کریپتو چه مزیتی دارد؟

در سطح فردی، معاملات آپشن به تریدرها در بازار اجازه می‌دهند تا درآمد کسب کنند، معاملات سوداگرانه انجام دهند و از پوزیشن‌‌های خود به ویژه در نوسان‌‌های بازار محافظت کنند. در قرارداد آپشن، یک فروشنده آپشن و کسب سود در معاملات آپشن یک خریدار وجود دارد.

خریدار آپشن مبلغی را به عنوان وثیقه (premium) به فروشنده پرداخت می‌کند که بر اساس ملاحظاتی چون قیمت اعمالی (قیمت فعلی در مقابل قیمت آتی)، زمان انقضاء و نوسانات مورد انتظار قیمت محاسبه می‌شود. فروشنده نیز مبلغ وثیقه را به عنوان درآمد معامله برای خود بر می‌‌دارد.

هنگام استفاده از بیت‌کوین ، معاملات آپشن برای بسیاری از فعالان اکوسیستم فواید زیادی دارد: هولدر های بلند مدت و استخراج‌کنندگان بیت‌‌کوین می‌توانند از پوزیشن‌‌های خود محافظت کنند و با فروش آنها در معاملات آپشن درآمد کسب کرده و همچنین سفته‌‌بازان می‌‌توانند هزینه‌‌های خود را در شرایط نزولی محدود کرده و یا بخشی از هزینه را در سود قرار دهند.

از منظر کلیت بازار، معاملات آپشن برای سلامت بازار بسیار مهم هستند. مطابق تجزیه و تحلیل تجربی توسط مجله «journal of finance»، آپشن‌‌ها برای یک دارایی منجر به کاهش پراکندگی، افزایش عمق معاملات، حجم معاملات، تناوب معاملات و اندازه تراکنش‌‌ها می شود و به طور کلی نتایج نشان می‌‌دهد که معاملات آپشن باعث بهبود کیفیت بازار سهام پایه می‌‌گردد.» به عبارت دیگر آپشن‌‌های بیت‌‌کوین، چه فرد خاصی از آنها استفاده کند یا خیر، می‌‌توانند به نفع کل اکوسیستم باشد.

اصول مقدماتی در آپشن خرید و فروش (اختیار خرید، اختیار فروش)

قراردادهای آپشن به دو شکل انجام می‌شود: اختیار خرید و اختیار فروش.

معاملات آپشن اختیار خرید به خریداران امکان خرید سهام پایه با قیمت توافقی را می‌‌دهد در حالی که معاملات آپشن اختیار فروش به خریدار امکان می دهد که یک سهام پایه را با قیمت توافقی به فروش بگذارد. قراردادهای اختیار خرید و فروش اهرم‌ های قدرتمندی را برای فروشنده و خریدار فراهم می‌کند تا دارایی خود را معامله یا آن را حفظ کند.

در اغلب موارد دارنده آپشن اختیار خرید هنگامی سود می‌‌برد که قیمت دارایی پایه از قیمت قرارداد بیشتر شود. همچنین دارنده آپشن اختیار فروش هنگامی به سود می‌رسد که قیمت فعلی دارایی کمتر از قیمت قرارداد باشد. اما بهتر است تا نگاه عمیق‌‌تری به چگونگی کارکرد هر قرارداد برای هر یک از طرفین داشته باشیم.

آپشن یا اختیار خرید «The Long Call» با احساس گاوی (صعودی)

وقتی تریدر آپشن خرید را فعال می‌کند معتقد است قیمت دارایی پایه در حال افزایش است. با خرید یک دارایی بطور مستقیم، تریدرها خود را در معرض خطرات ناشی از کاهش قیمت دارایی قرار می‌دهند که این خطر در مورد دارایی‌های پر نوسان به مراتب زیان بارتر خواهد بود.

اما هنگامی که یک آپشن خرید منعقد می شود، خطر احتمالی فقط از دست دادن مقدار پولی که بابت ودیعه قرارداد پرداخت شده است را تهدید می کند. به هر حال سود بالقوه خریدار عبارت است از تفاوت قیمت فروش فعلی (که می‌‌بایستی بالاتر از قیمت توافقی باشد) بعلاوه‌‌ی مبلغ وثیقه اولیه که از قیمت واقعی کسر می‌‌گردد. برای مثال اگر قیمت توافقی ۱۰۰ دلار و ودیعه پرداختی ۱۰ دلار باشد و دارایی به قیمت واقعی بفروش برسد سود 10 دلار خواهد بود.

آپشن یا اختیار فروش «The Short Put» با احساس گاوی (صعودی)

آپشن دیگر برای تریدرهایی که معتقدند قیمت دارایی افزایش خواهد یافت، گزینه اختیار فروش است. هنگام استفاده از این آپشن، تریدرها توافق می‌کنند که یک دارایی پایه را در قیمت توافقی به شرط آنکه خریداران از اختیار خود برای فروش استفاده کنند خریداری کنند. اگر قیمت جاری دارایی بیش از قیمت قرارداد باشد خریداران از فروش دارایی امتناع می‌کنند و در این صورت فروشنده از تصاحب مبلغ ودیعه سود خواهد برد.

آپشن یا اختیار خرید « The Long Put» با احساس خرسی (نزولی)

اگر نظر تریدرها در مورد یک دارایی نزولی باشد احتمالاً آپشن خرید را فعال میکنند که به آنها این اختیار را می‌دهد که در قیمت توافقی اقدام به فروش نمایند و برعکس زمانیکه مجبورند معامله خود را با هدف ضرر کمتر ببندند (همانند وضعیت Long Call که در بالا ذکر شد) تنها باعث از دست دادن وثیقه‌‌ی پرداختی بابت قرارداد گردد.

هنگامی که از آپشن اختیار خرید استفاده می‌شود خریداران در صورتی به سود خواهند رسید که مجموع قیمت جاری ودیعه پرداختی کمتر از قیمت توافقی قرارداد باشد. بعنوان مثال قیمت توافقی ۱۰۰ دلار باشد و با پرداخت ۱۰ دلار و قیمت واقعی ۹۰ دلار در این صورت معامله سر به سر خواهد شد (نسبت سود و زیان) و هرچه کمتر از این قیمت باشد سود خواهد بود.

آپشن یا اختیار فروش «The Short Call» با احساس خرسی (نزولی)

آپشن یا اختیار فروش گزینه‌‌ای برای تریدرهایی است که پیش‌بینی کاهش قیمت را دارند. با فعال کردن اختیار فروش، تریدر توافق می‌کند که یک دارایی پایه را در صورتی که خریدار آن از اختیار خود استفاده نماید به قیمت توافقی قرارداد به فروش برساند. (مانند وضعیت short put که در بالا گفته شد)

هدف این استراتژی کسب مبلغ ودیعه قرارداد در زمانی که خریدار نمی خواهد از اختیار خود استفاده کند است. این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که قیمت نقدی از قیمت توافقی کمتر باشد. اگر قیمت جاری بیش از قیمت توافقی باشد، فروشنده می‌‌بایست دارایی خود را با تخفیف به فروش برساند. این استراتژی همانگونه که در نمودار پایین شرح داده شده، بطور گسترده‌ای برای پوشش قسمتی از آپشن اختیار فروش مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کسب سود در معاملات آپشن

در حالیکه آپشن‌‌ها می‌‌توانند بعنوان سرمایه‌گذاری سوداگرانه مورد استفاده قرار گیرند بسیاری از مدیران موفق مالی از قراردادهای آپشن بعنوان راه حل موثری جهت کاهش ریسک و افزایش درآمد بالقوه خود بهره می‌برند. آنها با ترکیبی از چهار نوع قرارداد اختیاری که در بالا ذکر شد و دو روش پایه‌‌ای معاملات (long & short) می‌‌توانند طیف وسیعی از استراتژی‌های پیچیده را ایجاد کرده که باعث به حداکثر رسیدن به درآمد می‌شود.

قدرت واقعی آپشن‌‌ها در به کارگیری انفرادی آنها نیست، بلکه وقتی بعنوان بخشی از یک استراتژی بزرگتر عمل کنند تاثیر خود را نمایان می‌سازند. وقتی آپشن‌‌ها بصورت ترکیبی به کار گرفته شوند آنها خطرات احتمالی سرمایه‌گذاری را با ایجاد نوعی توان ریسک پذیری، کاهش زیان ، کسب درآمد و سودهای قابل پیش‌بینی متناسب می کنند.

همانگونه که در بالا ذکر شد، یکی از محبوب‌‌ترین گزینه‌‌ها، آپشن استراتژی «covered call» می‌باشد. در این استراتژی سرمایه‌گذاران با نوعی دارایی مواجه هستند که در بلند مدت افزایشی بوده ولی افزایش قیمت قابل توجهی را در آینده نزدیک برای آن متصور نیستند. برای اینکه دارایی همچنان توان سودآوری داشته باشد معامله‌گران از آپشن اختیار فروش استفاده می کنند.

در نتیجه مقداری درآمد در قالب ودیعه به دست می‌‌آید. این شیوه مانند آنچه که در مورد ماینرها شاهد بودیم است که از طریق فروش بیت‌کوین خود در بازارهای فیوچرز برای خود نوعی پوشش ریسک بدون هزینه ایجاد می‌کردند. حال ماینرها می‌توانند یک آپشن اختیار خرید ۳۰۰ دلاری را به قیمت توافقی 10 هزار دلار به فروش برسانند که به آنها این امکان را می‌دهد حتی در صورت افزایش قیمت هم سود کسب کنند .

یک استراتژی مشابه برای سرمایه‌گذاری‌‌های بلندمدت، آپشن اختیار فروش از طریق مدیریت ریسک می‌باشد. برخلاف استراتژی «covered call» که افزایش ارزش سرمایه‌‌گذاری را در صورت استفاده از اختیار فروش دارایی محدود می‌کند، استراتژی اختیار فروش محافظت شده (protective put) به دنبال محدود کردن زیان‌‌های ناشی از کاهش و افزایش ارزش آن می‌باشد.

در این حالت تریدرها یک آپشن اختیار خرید را برای یک سرمایه‌گذاری بلند مدت خود فعال می‌کنند تا با محدود کردن حد ضرر به اندازه‌‌ی مبلغ پرداختی از زیان‌‌های بالقوه جلوگیری کنند. اگر سرمایه‌گذاران در معرض افزایش مخاطرات سرمایه‌گذاری در یک بازار نزولی باشند و یک روند صعودی قوی را پیش‌بینی کنند، ممکن است توسط این استراتژی با ودیعه ۲۰۰ دلار و قیمت توافقی 6500 دلاری، روند نزولی را محدود کنند.

آپشن های استراتژی «Covered calls» و «protective puts» از منشا استراتژی لانه‌‌ی خرگوش «Rabit hole» هستند. استراتژی‌‌هایی از قبیل «collar»، «straddle»، «strangle»، «butterfly» و غیره وجود دارند که بر اساس احساس بازار – صعودی (گاوی)، نزولی (خرسی) و خنثی دسته‌‌بندی می‌‌شوند.

با توجه به مراحل نوظهور بازار بیت‌کوین برای آپشن‌‌های اختیاری طبق اصل اختیار خرید و اختیار فروش، این امکان وجود دارد تا بتوان فرصت انجام معاملات سودآور را به دست آورد. این اصول بیانگر این مفهوم‌اند که اختلاف بین آپشن‌‌های اختیار خرید و فروش در تاریخ انقضا در قیمت توافقی یکسان، برابر است با اختلاف قیمت فروش جاری و قیمت توافقی که از ارزش فعلی دارایی کسر می شود:

C – P = S – K * D

در این رابطه C: ارزش اختیار خرید، P: ارزش اختیار فروش، S: قیمت جاری فروش، K: قیمت توافقی قرارداد و D: مقدار تخفیف میباشد. در صورت عدم تساوی این رابطه، فرصت خوبی برای تریدرها برای انجام معامله خصوصا دراین روزهای آغازین آپشن‌‌های اختیاری است.

اصول قیمت‌گذاری آپشن‌‌ها: چرا آپشن‌‌های بیت‌‌کوین گران است

نرخ آپشن‌‌ها (که تحت عنوان وثیقه شناخته می‌‌شود) توسط بازار و بر اساس ترکیبی از ارزش‌‌های ذاتی و خارجی دارایی تعیین میگردد. ارزش ذاتی عبارت است از تفاوت قیمت فروخته شده و قیمت توافقی که در صورت مثبت بودن (سود) برای دارنده اختیار معامله معنی و ارزش پیدا می‌کند.

زمانی که اختیار معامله برای خریداران سودمند نباشد، گفته می‌شود که فاقد ارزش ذاتی است و تنها دارای ارزش خارجی از قبیل ارزش زمانی، قیمت توافقی قرارداد و نوسان می‌‌باشد.

در حالی که عوامل فراوان و فرمول‌‌های پیچیده برای ارزشگذاری آپشن‌‌های اختیاری بکار گرفته می‌شود، برخی از این اصول و روش‌‌ها بسیار رو به جلو می‌‌باشد. هنگامی که یک آپشن «in the money» فعال میشود. دارندگان آن سود بدست آورده و این آپشن دارای ارزش ذاتی میشود. یک آپشن «in the money» چون ارزش ذاتی آن تنظیم و ارزش بیرونیش تابعی از ریسک وابسته به ارزش زمانی و نوسانات است، ارزشگذاری راحتتری دارد.

از طرف دیگر آپشن «out-of-the-money» هیچ ارزش ذاتی ندارد. بنابراین ارزش آن صرفاً و به طور کامل به میزان ارزش خارجی آن بستگی دارد. ودیعه یا همان مبلغ پرداختی آپشن مانند کارمزد فروشنده است جهت فروش آپشن. پس جای تعجب نیست که یک دارایی با نوسان شدید قیمتی همچون بیت‌‌کوین با چنان مبالغ بالایی خریداری می شود.

میزان پذیرش و پیشرفت‌‌های اخیر

طی یک سال گذشته آپشنهای اضافه شده در پلتفرم‌‌های معاملاتی و صرافیها همراه با شفاف‌سازی برخی از قوانین و مقررات مبادلاتی پدیدار شده‌‌اند. همانگونه که در بالا ذکر شد آپشن‌ها جهت بهبود بازار سرمایه و مدیریت جایگاه افراد در بازار ضروری و لازم است.

همچنین اینگونه ابزارها برای جذب هرچه بیشتر سرمایه‌گذاران و موسسات بزرگ، حرفه‌ای و سطح بالا ضروری‌اند. چندین پلتفرم در سطح جهان برای پاسخگویی به نیازهای تریدرها به آپشن‌‌ها ایجاد شده‌ و به نظر می‌رسد «CFTC» با تصویب لوایح و مقررات نظارتی که به شرکت‌‌های «ledgerx»، «CMEgroup» و Bakkt» داده شده، از آنها به زودی رونمایی خواهد کرد.

آپشن‌‌های ترید بیت‌‌کوین کجا و چگونه است

در حال حاضر تعدادی آپشن‌‌های ترید بیت‌‌کوین در بازار وجود دارد که دارای مزایا و معایب مختلف، هزینه‌‌ها، محدودیت‌‌های جغرافیایی، محدودیت سرمایه و تجربیات کاربران می‌‌باشند. از جمله تعدادی از محبوب‌‌ترین آپشن‌‌های ترید بیت‌‌کوین می‌‌توان به «Deribit» ،«LedgerX» ،«IQ Option» ،«Quedex» ،«Bakkt» و اخیراً «OKEx» اشاره کرد.

هرکدام مجموعه‌ای از نکات مثبت و منفی را شامل میشوند که در برابر نیازهای خاص تریدرها می‌‌بایست ارزیابی شوند. از آنجا که «OKEx» اولین ارائه‌دهنده پلتفرم‌‌هایی است که به تریدرها این امکان را داده که نه تنها قراردادهای اختیاری راخریداری کنند بلکه بتوانند آنها را نیز بفروش برسانند، پلتفرم جدید این صرافی ارزش بررسی و تحقیق را دارد.

همانگونه که در استراتژی‌‌های ذکر شده در بالا اشاره شد، آپشن فروش قرارداد یکی از عناصر کلیدی در استراتژی‌‌های اصلی و پیشرفته است و این به مفهوم آن است که آپشن‌‌های بیت‌‌کوین در « OKEx » احتمالاً به ابزارهای قدرتمند جدیدی برای تریدرها بدل خواهد شد.

آنها همچنین اولین صرافی هستند که تمام ابزارهای «C2C»، «Spot»، «Swaps»، «فیوچرز» و «آپشن‌‌های ترید» را کسب سود در معاملات آپشن به طور یکجا در اختیار کاربر قرار می‌‌دهند که آن را به صورت یک تجربه ارزنده برای تمامی استراتژی‌‌های معامله‌‌گری و کاهش ریسک در آورده است.

از جنبه‌‌ی فنی آنها یک سیستم قدرتمند ضد هک، تسویه با رمزارزها و قیمت مشخص در زمان تسویه با پشتیبانی تمام وقت ارائه کرده‌اند. به طور کلی، ما همچنان شاهد پیشرفت و توسعه در زیرساخت‌های مالی رمزارزها هستیم و تریدرهایی که بتوانند از این ابزارها به طور مؤثر استفاده کنند می‌‌توانند عملکرد خود را بهبود بخشند.