پیدایش پول فیات

اگر کسی از طریق ریخته گری تقلبی (falsa fusione) سکه ضرب کند، دستور می دهیم که تمام دارایی او به خزانه ما سپرده شود. زیرا ما آرزو می کنیم که ضرب سکه فقط در ضرابخانه های ما انجام شود… هرکسی که بتواند کشف کند که جعل سکه است یا توسط کسی افشا شود، باید فوراً و با تمام تأخیر، به دادگاه تحویل داده شود. شعله های آتش سوزان (زنده سوزانده شود). (Justinian, Frier (ed) 2016, C.9.24.2)

همه‌چیز راجع به ارزهای فیات

ارز های فیات به پول هایی اتلاق میشود که پشتوانه فیزیکی ندارند و ارزش آنها به کالا وابسته نیست بلکه دولت ها آنها را به عنوان یک پول قانونی عرضه میکنند که برای مصارف خرید کالا سرمایه‌ و سپرده‌گذاری استفاده میشود. دولت ها میتوانند از هیچی پول فیات تولید و چاپ کنند و ارزش آن را همان دولت ها هستند که تعیین میکنند و این نوع از ارز جانشین طلا و پول های کالایی شده است.

پیدایش پول فیات

پیشینه پول های فیات به قرن یازده آن هم چین که شروع به چاپ پول کاغذی کرد برمیگردد پس از آن در قرن 17 پول های فیات به قاره های دیگر نیز ورود پیدا کرد ولی فراگیری آن در تمام جهان و استفاده گسترده از آن به قرن بیستم بر میگردد.

کنترل پول فیات

دولت ها و بانک های مرکزی نقش اصلی در کنترل ارز های فیات را دارند که با توجه به رویداد های مختلف میتوانند از خود انعطاف نشان بدهند. پول های فیات بدلیل نداشتن پشتوانه طلا و کالایی از پایداری بالایی برخوردار نیستند و سابقه آن نشان داده است که ممکن است منجر به سقوط اقتصادی یک کشور در شرایط بحرانی بشود.

جنبه های مثبت و منفی پول فیات

پول های فیات بر خلاف طلا و کالاهای دیگر به راحتی تولید میشوند و نگهداری آن نیز آسان میباشد همچنین دولت ها میتوانند از هیچی پول فیات چاپ و عرضه بکنند بدون داشتن پشتوانه طلا و کالایی؛ پول های فیات ذاتا فاقد ارزش بوده و بلکه فقط کاغذ هستند و این امر باعث شده هزینه تولید آن کم باشد و همچنین کمیاب نبوده و مشکلی در این زمینه برایش پیش نمی‌آید. موردی که باید به آن اشاره کنیم خطرناک بودن ارزهای فیات میباشد بر اساس سابقه‌ای که این سیستم مالی نشان داده است معمولا به فروریختن نظام های مالی ختم شده است.

رابطه پول های فیات و دیجیتال

ارزهای دیجیتال نیز مانند ارزهای فیات بدون پشتوانه فیزیکی میباشند ولی از این لحاظ که پول های فیات در دست بانک ها میباشند ولی پول های دیجیتال غیرمتمرکز بوده و مقدار عرضه‌ی آنها نیز محدود میباشد و همچنین این ارزها از لحاظ فیزیکی در انحصار دولتی نبوده به هیچ مرزی محدود نیستند؛ از تفاوت های ارزهای فیات و ارزهای دیجیتال میتوان به نوسانات آنها نیز اشاره کرد؛ بازار ارزهای دیجیتال بسیار پرنوسان تر از بازار پول های فیات و بازار سنتی میباشد که همین امر باعث اعتماد کمتر جامعه به این ارزها شده است هرچند که در آینده با فراگیرتر شدن این ارزها این نوسانات نیز کمتر میشوند.

نتیجه‌گیری

این سیستم های مالی با توجه به پیشینه آنها از قطعیت بالایی برخوردار نیستند و آسیب‌پذیر بودن آنها برای همه ثابت شده میباشد.

ارز فیات چیست + بررسی تفاوت ارز دیجیتال و فیات

آیا میدانید ارز دیجیتال فیات چیست و چطور میتوان از آن برای خرید ارزهای دیجیتال دیگر استفاده کرد؟ منشا پیدایش پول فیات به قرنهای پیش در کشور چین برمی گردد در ابتدا این پول به ابریشم، طلا یا نقره قابل تبدیل بود اما در نهایت این سیستم ارزی در قرن ۱۳ راه اندازی شد؛ در قرن ۱۷ پول فیات در قاره اروپا و کشورهای اسپانیا، هلند و سوئد نیز مورد استفاده قرار گرفت که البته سیستم ارز فیات در سوئد با شکست مواجه شد و دولت آن را با استاندارد نقره جایگزین کرد و در قرن های بعدی فرانسه نو و مستعمرات سیزده گانه در آمریکای شمالی نیز از این سیستم استفاده کردند و بعدها دولت فدرال ایالات متحده نیز از آن بهره برد، در قرن ۲۰ میلادی دولت آمریکا بار دیگر به سیستم پول کالایی تغییر جهت داد و از سال ۱۹۳۳ مبادله پول های کاغذی را با طلا متوقف ساخت و در سال ۱۹۷۲ به دستور رئیس جمهور وقت نیکسون، ایالات متحده استاندارد طلا را کنار گذاشت و افول سیستم پولی با پشتوانه را با استفاده از پول فیات در جهان رقم زد.

ارز فیات چیست ؟

در پاسخ به این سوال که ارز فیات چیست می توان گفت که به واحد پولی گفته می شود که دولتها آن را منتشر می کنند اما پشتوانه فیزیکی ندارد و ارزش این پول به جای اینکه وابسته به ارزش ذاتی دارایی های دیگر به عنوان پشتوانه باشد فقط میزان عرضه و تقاضا ارزش این پول را تعیین می کند، ارز فیات یا پول بدون پشتوانه در واقع یک پول قانونی است که ارزش خود را از دولت صادر کننده اش می گیرد و برخلاف پول کالایی، یک کالای فیزیکی ارزش آن را تعیین نمی کند. معنی واژه لاتین فیات است، در حال حاضر، کشورهای زیادی از سیستم ارز فیات برای خرید کالا، خدمات، سرمایه گذاری و سپرده گذاری استفاده می کنند و این سیستم پولی در واقع جایگزین استاندارد طلا پیدایش پول فیات و پول کالایی شده است ارز فیات مزایا و معایبی دارد که عبارتند از:

کمیابی : این پول از کمیابی کالا یا دارایی فیزیکی تاثیر نمی پذیرد.

هزینه : از نظر اقتصادی خلق پول فیات نسبت به پول کالایی به صرفه تر است.

واکنش پذیری : این پول قدرت را در اختیار دولت و بانک مرکزی قرار می دهد که در مقابله با بحرانهای اقتصادی انعطاف پذیری بیشتر و بهتری داشته باشند.

مبادلات بین المللی : کشورهای زیادی در سرتاسر جهان از ارزهای فیات استفاده می کنند و همین موضوع باعث ارائه فرم قابل قبولی از پول جهت مبادلات تجاری شده است.

راحتی : پول فیات برخلاف طلا به ذخایر فیزیکی که نیازمند نگهداری و محافظت باشند نیازی ندارد.

نبود ارزش ذاتی : ارزهای فیات ارزش ذاتی ندارند و به خاطر همین مسئله به دولت ها امکان خلق پول از هیچ چیز را می دهد و می تواند منجر به ابرتورم و یا سقوط سیستم اقتصادی یک کشور شود.

سابقه تاریک : آنچه که نمونه های تاریخی نشان می دهد اینست که پیاده سازی سیستم ارزی فیات اصولا به سقوط نظام های مالی پایان گرفته است که نشان دهنده خطرناک بودن استفاده از این سیستم پولی است.

انواع ارز فیات

ارزهای فیات واحد پول کشورهای مختلف هستند که با همدیگر فرقهایی دارند مثلا دلار آمریکا، پوند انگلیس، یورو، فرانک سوئیس و …

تفاوت ارز دیجیتال و فیات چیست؟

تنها مشابهت بین این دو ارز نداشتن پشتوانه فیزیکی آنهاست ولی ارز فیات توسط دولت ها و بانک های مرکزی کنترل می شوند ولی ارزهای دیجیتال ماهیت غیرمتمرکز دارند، تفاوت دیگر این دو سیستم پولی، چگونگی ایجاد پول های جدید در هر یک از آنهاست به طور مثال بیت کوین به عنوان ارز دیجیتال برتر در مقایسه با پول های فیات که در کنترل بانک هاست و بدون هیچ پایه و اساسی ایجاد می شود عرضه و تعداد سکه محدودی دارد.

در صورتی که تمایل دارید در ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین ، اتریوم و … سرمایه گذاری امن کنید و از امتیاز ۱۰ درصد تخفیف کارمزد در معاملات رمزارزها بهره مند شوید، میتوانید از طریق لینک زیر اقدام به ثبت نام نمایید؛

یکی دیگز از تفاوت ها اینست که ارزهای دیجیتال هیچگونه وجود فیزیکی ندارند و به هیچ مرزی محدود نمی شوند و همچنین تراکنشها در ارزهای دیجیتال برگشت ناپذیر است ولی در ارزهای فیات اینگونه نیست، بازار ارزهای دیجیتال در مقابل بازارهای سنتی بسیار کوچکتر و پرنوسانتر است و این موضوع یکی از دلایلی است که مانع از پذیرش گسترده و فراگیر شدن این ارزها در عرصه بین المللی شده است.

تفاوت های این دو نوع ارز

یکی از موضوعات مهمی که هر معامله گر و یا سرمایه گذار ارزهای دیجیتال لازم است که از آن مطلع و آگاه باشد تفاوت های این دو ارز است از جمله ارز فیات مهم می توان به دلار آمریکا، یورو و پوند انگلیس اشاره کرد، اکثر ارزهای کاغذی مدرن مانند دلار آمریکا ارزهای فیات هستند پول فیات به بانکهای مرکزی امکان کنترل بیشتری بر اقتصاد را می دهد زیرا که می شود میزان چاپ پول را کنترل کنند ولی یکی از مشکلات پول فیات خاصیت تورم زایی آن است و ارزش پول فیات فقط وابسته به ارزشی است که دولت خلق می کند.

ارز دیجیتال توسط هیچ نهاد دولتی و مرکزی مدیریت نمی شود و این ویژگی جزء بنیادی ترین شکل این پولهاست و به تعبیر دیگر هیچ نهاد دولتی مالک ارز دیجیتال نیست و ارزش قیمتی ارزهای دیجیتال تحت تاثیر تصمیمات دولتی قرار نمی گیرد و فقط تابع نیروهای خام بازار در شکل عرضه و تقاضاست، تراکنش رمزارزها از طریق شبکه جهانی از کامپیوترها که نامیده می شود انجام می گیرد و برخلاف پول فیات، رمزارزها هیچگونه وجود فیزیکی نداشته و یک نمونه کاملا مجازی از ارز می باشند بنابراین نتیجه می گیریم که کنترل این نوع پول در حوزه اختیارات دولتها نبوده و فقط توسط صاحبان آنها اداراه می شوند.

ارزهای فیات غیر قابل دستبرد و سرقت هستند: رمزارزها بر اساس یک تکنولوژی به نام بلاک چین به وجود آمده اند و اطلاعات ذخیره شده به دلیل بلک چین غیر قابل تغییر هستند اما ارزهای فیات با شرایط مختلف می توانند مورد دستبرد و تغییر قرار بگیرند، سطوح بالای حریم خصوصی و امنیت شخصی برخلاف پول فیات که استفاده از آن حتماٌ ثبت نام کردن و تاٌیید از طریق هویت دولتی می باشد رمزارزها هیچگونه نیازی به این نوع ثبت نام ها ندارند.

معاملات در ارزهای دیجیتال برخلاف ارزهای فیات با دو رمز امکانپذیر است یکی کلید خصوصی و دیگری کلید عمومی، در ارزهای دیجیتال تراکنش ها شفاف و قابل پیگیری هستند و برخلاف رمزارزها، پیگیری ارز فیات به هیچ عنوان شفاف نبوده و نهادهای دولتی و موسسات مالی می توانند تمام نشانه های آن ارز را تغییر داده یا از بین ببرند.

نوسانات بسیار زیاد قیمت ارزهای دیجیتال بی ثبات بوده.

شباهت های این دو ارز

هر دوی این ارزها ارزششان را از استقبال عمومی و گسترده در سراسر جهان به دست می آورند و پذیرش بیشتر به معنای اعتبار بیشتر هر دو ارز است، هر دو قابل تقسیم شدن هستند به عنوان مثال یک دلار را می توان به صد سنت و هر بیت کوین را به ۰۰۰۰۰۰۰۱ درصد بیت کوین تقسیم کرد؛ از هر دو می توان برای پرداخت، خدمات یا خرید کالا استفاده کرد، از هر دوی آنها می توان برای پس انداز یا هدیه استفاده کرد.

فیات در بایننس به چه معناست؟

فیات در بایننس یعنی قابلیت تبدذیل ارزهای دیجیتال به پول فیات، مثلا تبدیل بیت کوین به دلار آمریکا در صرافی بایننس، چیزی به نام ارز دیجیتال فیات نداریم ارزهای دیجیتال شکل جدیدی از پول هستند و همانطور که گفته شد تفاوتهای زیادی با پول فیات دارند اما این دو را می شود به هم تبدیل کرد یعنی در صرافی ها و بروکرهای بزرگ مثل بایننس، ولی به همین ویژگی بعضی ها اصطلاحا فیات ارز دیجیتال می گویند.

امروزه که تمایل به انجام معاملات سریع و مطمئن بدون نیاز به احراز هویت بسیار افزایش پیدا کرده دیگر ارزهای فیات، کارتهای اعتباری، پرداخت موبایلی، پاسخگوی این نیازها نیستند و به همین خاطر یک مفهوم پولی جدید به نام ارز رمزنگاری شده در حال ارائه زمینه ای با سرعت خیره کننده برای انجام پیدایش پول فیات چنین معاملاتی هستند و با در نظر گرفتن این نیازها، آینده از آن اشکال جدید پول خواهد بود و امروزه ارز دیجیتال جدیدترین و پیشروترین نوع پول در پوشش این نیازها و احتیاجات است بنابراین پیش بینی می شود در آینده ای نزدیک، استفاده از ارزهای فیات نیز از رونق بیفتد.

نتیجه گیری و کلام پایانی

در ابتدا سوال این بود که ارز فیات چیست و در طول مقاله متوجه شدیم که ارز فیات یکی از مهمترین مفاهیم در حوزه بانکداری است و این عبارت امروزه به پولهای مرسوم کاغذی در کشورهای مختلف گفته می شود و به وجود آمدن این مفهوم، در واقع انقلابی در عرصه تجارت و خرید و فروش کالا بوده استف اگر تاریخچه پول و انواع آن را در تاریخ مطالعه کنید متوجه خواهید شد که انسان همواره به دنبال بهبود ابزاری برای تسهیل مبادلات تجاری، خدماتی و کالایی خود بوده است.

آینده هیچیک از سیستم های ارزی از قاطعیت لازم برخوردار نیست، با وجودی که ارزهای دیجیتال راه زیادی برای پیمودن و مواجه شدن با موانع مختلف در پیش رو دارند تاریخ ارزهای فیات نشان دهنده آسیب پذیر بودن آنهاست و این یکی از دلایل برخی از مردم به سوی ارز دیجیتال و استفاده از آن در تراکنش های مالی است، بیت کوین می تواند به عنوان یک شبکه اقتصادی جایگزین ارزهای فیات در تراکنش های مالی آینده باشد.

همان طور که در ابتدای مطلب قول داده بودیم، در این مطلب به این پرداختیم که ارز فیات چیست و چه تفاوتی با ارزهای دیجیتال عادی دارد.

همچنین اگر دوست دارید همه چیز درباره ارزهای دیجیتال را یاد بگیرید، توصیه می کنم حتما این مقاله را بخوانید.

ارز فیات(Fiat) چیست و چه تفاوتی با ارزهای دیجیتال دارد؟

ارز فیات در واقع همان ارز یا پول رایج یک کشور فاقد پشتوانه بوده و دارای ارزشی مشخص است و ارزش خود را از دولت صادر کننده خود می گیرد.

پول فیات یا ارز فیات در واقع پول رایج هر کشور است که دارای یک ارزش مشخص بوده و این ارزش را از دولت خود می گیرد. ارزش ارز فیات وابسته به یک کالای فیزیکی نیست. در واقع همان دولتی که ارز فیات را چاپ می کند ارزش آن را تعیین می کند. در دنیای کنونی اکثر کشورها به منظور خرید کالا، خدمات، سرمایه گذاری و سپرده گذاری از سیستم ارز فیات استفاده می کنند. این سیستم به عنوان یک روش جایگزین برای طلا و کالا مورد استفاده قرار می گیرد.

تاریخچه پیدایش ارز فیات

ظهور پول فیات به قرن 11 در کشور چین برمی گردد. زمانی که استان سیچوآن تصمیم به چاپ پول کاغذی گرفت. اوایل این پول قابل تبدیل به طلا، نقره یا ابریشم بود. پس از روی کار آمدن قوبلای خان سیستم ارز فیات در قرن 13 راه اندازی شد. روی کار آمدن این سیستم ارزی به دلیل هزینه کردن های بی رویه و تورم های شدید ناشی از آن منجر به سقوط امپراطوری مغول شد.

پس از گذشت مدت ها در قرن 17 ام استفاده از سیستم ارز فیات در قاره اروپا و کشورهای هلند، سوئد و اسپانیا به کار گرفته شد. این سیستم در کشور سوئد دچار شکست شد و دولت آن کشور آن را با نقره جایگزین کرد. در قرن های بعدی کشور فرانسه و مستعمرات سیزده گانه در آمریکای شمالی و پس از آن دولت فدرال ایالات متحده از این سیستم استفاده کردند. مجددا در قرن 20 میلادی ایالات متحده دوباره به سیستم پول کالایی روی آورد. همچنین از سال 1993 به بعد اقدام به توقف تبادل پول کاغذی با طلا نمود. در سال 1972 نیز توسط دستور رئیس جمهور وقت، ریچارد نیکسون استفاده از استاندارد طلا را کنار گذاشته و پول فیات را جایگزین سیستم پولی با پشتوانه نمود.

تعریف ارز فیات

واژه فیات به لاتین به معنی "باید بشود" یا "بگذار بشود" است. به واحد پولی کشورها ارز فیات یا پول بدون پشتوانه می گویند. این ارز هیچ پشتوانه ای ندارد. میزان اعتبار این ارز به میزان عرضه و تقاضای مردم و ثبات اقتصادی آن کشور وابسته است. بنابراین اعتبار ارزهای فیات از دولت صادر کننده آنها گرفته می شود.

می توان گفت ارزهای فیات دارای هیچ ارزش فیزیکی نبوده و تنها یک تکه کاغذ یا سکه هستند. در واقع همان اسکناس ها و سکه های رایج امروزی هستند که به منظور انجام مبادلات تجاری و خرید و فروش کالا در سراسر جهان استفاده می گردد. در حال حاضر ارزهای فیات به عنوان یک جایگزین برای پول کالایی و استاندارد طلا محسوب می گردند. مشکل اصلی ارزهای فیات امکان چاپ آنها بدون محدودیت است که منجر به افزایش تورم می شود.

ارز فیات یا پول بدون پشتوانه چگونه کار می کند؟

دولت صادر کننده ارز فیات برای حفظ ارزش آن تلاش زیادی می کند. در دهه های قبلی دولت ها از یک کالای فیزیکی با ارزش مانند طلا یا نقره استفاده می کردند و سکه ضرب می کردند. اسکناس های کاغذی به عنوان یک روش جایگزین ضرب سکه بود که برای مقدار مشخصی از کالاهای فیزیکی بازخرید میشد. ارزهای فیات اما به عنوان یک پول بدون پشتوانه بوده که هیچ پشتوانه فیزیکی با ارزشی ندارند. ارز فیات قابل تبدیل نبوده و غیرقابل بازخرید است.

در صورت رخداد تورم امکان کاهش ارزش ارزهای فیات وجود دارد. حتی ممکن است با وقوع ابرتورم در یک جامعه کاملا بی ارزش شود.

اکثر ارزهای مهم دنیا نظیر دلار آمریکا یک پول فیات به شمار می روند.

مزایای ارز فیات

استفاده از سیستم ارز فیات مزایایی را به همراه دارد:

• کم هزینه: چاپ کردن پول های کاغذی یا همان ارز فیات در مقایسه با ذخیره طلا هزینه بسیار کمتری دارد.
• کمیابی: طلا و پول های کالایی چون به صورت کالا و شیء هستند ممکن است در یک زمانی کمیاب شوند. اما امکان تولید پول های فیات بدون محدودیت وجود دارد.
• مبادلات بین المللی: به رسمیت شناخته شدن ارزهای فیات توسط اکثر کشورهای دنیا امکان انجام مبادلات بین المللی را به راحتی فراهم کرده است.
• ذخیره آسان: نگهداری طلا و پول های کالایی نیاز به مکانی امن و مطمئن دارد. این در حالی است که نگهداری پول های کاغذی و ارزهای فیات به فضا و هزینه کمتر نیاز خواهند داشت.
• انعطاف پذیری: در یک سری شرایط و بحران های اقتصادی ممکن است دولت ها و بانک ها روی ارزش پول فیات تاثیر بگذارند.

معایب ارزهای فیات

استفاده از ارزهای فیات در بازار و اقتصاد مشکلات و چالش هایی را به همراه دارد:

• تورم: با توجه به امکان تولید ارزهای فیات بدون محدودیت امکان ایجاد تورم وجود دارد.
• پیشینه بد: تا به حال بسیاری از دولت ها به دلیل تولید بیش از حد ارزهای فیات و اتکا به آنها دچار ورشکستگی اقتصادی شدند.

مثالی از سقوط ارزش پول فیات

در اوایل قرن بیست و یکم کشور زیمباوه با مشکلات اقتصادی زیادی مواجه شد. بانک مرکزی این کشور تصمیم به افزایش چاپ ارز فیات خود گرفت. این تصمیم اشتباه منجر به افزایش نرخ تورم این کشور از 230 تا 500 میلیارد درصد شد.

نتیجه این اتفاق افزایش سریع قیمت ها و به وجود آمدن شرایط بسیار دشوار بود. به اندازه ای که مردم به منظور خرید یک خوراک ساده نیاز به حمل کیسه های پر از پول پیدا کردند. در چنین وضعیت و بحران اقتصادی به وجود آمده برای این کشور، هر 100 تریلیون دلار زیمباوه برابر با 40 سنت آمریکا بود.

تفاوت ارزهای فیات و ارزهای دیجیتال

ارزهای فیات تفاوت عمده ای با ارزهای دیجیتال دارند. در ادامه به بررسی این تفاوت ها می پردازیم:

• اکثر رمزارزها مقدار محدود و مشخصی تولید می گردند. دیگر رمزارزها نیز دارای پروتکل هایی برای جلوگیری از ایجاد تورم هستند. در حالی که ارزهای فیات در تولید هیچ محدودیتی ندارند.
• ارزهای فیات تحت کنترل دولت مردان و بانک های مرکزی هستند. اما ارزهای دیجیتال با هدف تمرکززدایی به وجود آمده اند.
• پول های فیات برای استفاده وابسته به مرزهای جغرافیایی و پذیرش در کشورهای دیگر هستند. اما ارزهای دیجیتال بدون محدودیت مرزی در کل جهان قابل استفاده اند.
• امنیت ارزهای دیجیتال به دلیل سیستم رمزنگاری بسیار بالاست. بنابراین نمی توان آنها پیدایش پول فیات را هک یا جعل نمود و امکان سرقت آنها بسیار کم است. اما امکان جعل ارزهای فیات به راحتی وجود دارد. قابلیت هک شدن حساب های بانکی که در آنها پول فیات نگهداری می شود وجود دارد. همچنین این ارزهای فیات به راحتی قابل سرقت هستند.
• پذیرش ارزهای فیات در مقایسه با ارزهای دیجیتال در میان عموم مردم بیشتر بوده است. این در حالی است که ارزهای دیجیتال هنوز توسط افکار عمومی به رسمیت شناخته نمی شود. بنابراین پول فیات دارای مقبولیت بیشتری است.
• ارزهای فیات در مقایسه با ارزهای دیجیتال دارای نوسانات بسیار کمتری هستند. اما ارزهای دیجیتال دنیای پر نوسانی دارند. بنابراین میزان اطمینان مردم برای سرمایه گذاری در این بازار کمتر است.

می توان گفت تنها وجه اشتراک ارزهای فیات و ارزهای دیجیتال نداشتن پشتوانه فیزیکی این دو سیستم پولی است.

بیشتر بخوانید: ارز دیجیتال چیست؟

سوالات متداول درباره ارز فیات

• آیا ارز فیات قابلیت استخراج دارد؟
  این ارز به عنوان ارز ملی هر کشور توسط بانک های مرکزی تولید می گردد. به طور نمونه ارز فیات ایران ریال است. به همین خاطر استخراج این ارز معنی نداشته و توسط دولت ها در هر زمانی قابل تولید است.
• بزرگ ترین مشکل ارزهای فیات چیست؟
  امکان تولید ارزهای فیات بدون هیچ محدودیتی مهم ترین عیب این ارزهاست که منجر به کاهش ارزش دارایی افراد و افزایش تورم می شود.
• معایب ارزهای فیات نسبت به ارزهای دیجیتال کدام است؟
  تولید بدون محدویت آنها که منجر به ایجاد تورم و کاهش ارزش ارزهای فیات می شود.
  استفاده از ارزهای فیات محدود به مناطق جغرافیایی مختلف و پذیرش آن توسط کشورهاست.
  ارزهای فیات توسط دولت ها و بانک های مرکزی کنترل و نظارت می گردند.
  قابلیت جهل ارزهای فیات، هک شدن حساب های بانکی نگهدارنده ارزهای فیات و سرقت این ارزها وجود دارد. در حالی که ارزهای دیجیتال به دلیل استفاده از سیستم رمزنگاری امنیت بالایی دارند.
• مزیت های ارز فیات نسبت به ارز دیجیتال چیست؟
  ارزهای فیات در مقایسه با رمزارزها نوسانات بسیار کمتری دارند.
  نگهداری ارزهای فیات کم هزینه تر و راحت تر است.
  ارزهای فیات نسبت به ارزهای دیجیتال مورد پذیرش بیشتری از عموم مردم قرار گرفته اند.

جمع بندی

با وجود پیدایش ارزهای دیجیتال اما همچنان رایج ترین سیستم مالی دنیا ارزهای فیات نظیر دلار، پوند و یورو هستند. این ارزها به عنوان رکن اصلی فعالیت های اقتصادی در کل دنیا مورد استفاده قرار می گیرند. پول فیات با وجود تاریخچه و پیشینه نه چندان خوب و مشکلات فراوان اما همچنان نسبت به ارزهای دیجیتال مورد پذیرش عمومی بیشتری قرار گرفته اند. همانطور که گفتیم ارزهای فیات هیچ پشتوانه فیزیکی نداشته و توسط دولت هر کشور صادر می شوند. ارزش پول فیات هر کشور وابسته به وضعیت اقتصادی آن کشور داشته و متغیر است.

ارز فیات Fiat چیست؟

ارز فیات چیست؟ ارز فیات یک پول قانونی بوده که ارزش آن از دولت صادرکننده‌ اش گرفته می‌ شود و شامل پول در گردش مانند پول کاغذی یا سکه می شود. فیات از یک واژه لاتین به همین نام گرفته می شود. ارزش پول فیات توسط دولتی که آن را چاپ می کند، مشخص می شود. در حال حاضر کشورها از سیستم ارز فیات به جای کالای فیزیکی یا ابزار مالی، برای ارائه خدمات خرید کالا، سرمایه گذاری و سپرده گذاری استفاده می کنند. ارز فیات جایگزین مناسبی برای استاندارد طلا و پول کالایی است

معنای پول فیات

پول فیات یک ارز دولتی است که توسط کالای فیزیکی مانند طلا یا نقره پشتیبانی نمی شود بلکه توسط دولت صادرکننده آن تأمین می شود. ارزش پول فیات از رابطه بین عرضه و تقاضا و ثبات دولت صادرکننده، نشأت می گیرد. اکثر ارزهای کاغذی مدرن ارزهای فیات هستند از جمله دلار آمریکا، یورو، پوند و دیگر ارزهای مهم جهانی.

ارز فیات به بانک های مرکزی کشورها امکان کنترل بیشتری بر اقتصادشان می دهد زیرا آن ها می توانند مقدار چاپ پول را کنترل کنند. ارزهای فیات فقط دارای ارزش هستند و دولت این ارزش را حفظ می کند. هیچ ابزاری برای تأمین پول به خودی خود وجود ندارد.

یکی از مخاطرات اصلی که پول های کاغذی مانند دلار دارند این است که کشورها در چاپ و عرضه آن ها زیاده روی کرده و باعث ایجاد تورم در اقتصاد می شوند.

منشأ پیدایش پول فیات

فیات برای اولین بار در کشور چین چاپ شد. در آن زمان فیات به واحدهای پولی دیگر از جمله ابریشم، طلا و نقره قابل تبدیل بود اما بعدها سیستم ارزی فیات در قرن 13 توسط امپراطوری مغول راه اندازی شد. در قرن 17 نیز پول فیات، در قاره اروپا و در کشورهای دیگری همچون هلند و سوئد مورد استفاده قرار گرفت اما سیستم ارز فیات در کشور سوئد با شکست مواجه شد و بعد از آن با استاندارد نقره جایگزین شد. بعد از آن نیز فرانسه نو و مستعمرات سیزده گانه در آمریکای شمالی از این سیستم ارزی برای انتقال پولی خود استفاده کرد.

در قرن بیستم میلادی نیز دولت ایالات متحده بار دیگر به سیستم پول کالایی تغییر جهت داد و از سال 1933 به بعد نیز مبادله طلا با پول های کاغذی این سیستم متوقف شد. بعد از آن در سال 1972 میلادی، ایالات متحده استاندارد طلا را کنار گذاشت و بعد از آن از پول فیات برای سیستم پولی خود استفاده کرد. درواقع ارزهای فیات در قرن بیستم به دلیل این که دولت ها و بانک های مرکزی سعی کردند اقتصاد خود را از بدترین اثرات طبیعی توسعه و رکودهای چرخه تجاری محافظت کنند، از اهمیت خاصی برخوردار شدند.

پول کالایی دارای ارزش ذاتی است که این ارزش را از موادی که از آن ساخته شده است مانند سکه های طلا و نقره می گیرد. پول فیات در مقابل، ارزش ذاتی ندارد. ارزش پول فیات در اصل وعده ای از سوی دولت یا بانک مرکزی است که می گوید ارز فیات می تواند با ارزش خود در کالا مبادله شود.

دلیل شکل گیری ارز فیات بدون پشتوانه چه بود؟

استفاده از سیستم استاندارد طلا، توانست بسیاری از مشکلات معاملات تجاری را حل کند. هر کسی نیز می توانست به راحتی پول های خود را به طلا تبدیل کند. اما سیستم طلا نتوانست ماندگار شود.

دلایل این عدم ماندگاری می تواند موارد زیر باشد:

• کمبود معدن های جدید طلا
• محاسبه ای بودن نرخ طلا
• نایاب بودن معدن های طلای جدید
• شروع جنگ جهانی و کمبود ذخایر مالی کشورها

با وجود تمام این شرایط، کار با استاندارد طلا به مرور سخت شد تا اینکه تا دهه هشتاد میلادی کاملاً از بین رفت اما برای اینکه اعتبار کاغذهایی مانند پول حفظ شود، پول های بدون پشتوانه جایگزین آن شد.

مزایای استفاده از پول فیات چیست؟

استفاده از پول فیات در حوزه مالی و اقتصادی، مزایا و معایبی را به همراه دارد.

1. پول فیات از نظر اقتصادی نسبت به پول کالایی، مقرون به صرفه تر بوده و هزینه کمتری برای تولید آن نیاز است.
2. پول فیات اگر بتواند نقش های مورد نیاز اقتصاد یک کشور را در واحد پولی خود ذخیره کند، ذخیره ارزش، ارائه حساب عددی و تسهیل مبادله، می تواند به عنوان یک ارز خوب عمل کند.
3. کمبود کالاهایی مانند طلا بر روی آن اثری ندارد.
4. پول فیات انعطاف پذیری خوبی در بحران های پیدایش پول فیات اقتصادی داشته و می تواند قدرت خوبی را در اختیار دولت و بانک مرکزی قرار دهد.
5. از پول فیات می توان در مبادلات بین المللی استفاده کرد و تبدیل به واحد پول تجاری شده است.
6. از آنجا که پول فیات مانند طلا یک منبع کمیاب یا ثابت نیست، بانک های مرکزی کنترل بسیار بیشتری بر عرضه آن دارند که به آن ها قدرت مدیریت متغیرهای اقتصادی مانند عرضه اعتبار، نقدینگی، نرخ بهره و سرعت پول را می دهد.

معایب استفاده از پول فیات چیست؟

1. تورم: از زمان پیدایش پول فیات، تورم نیز با آن همراه شد به همین دلیل تورم موجب شد که آمار افراد فقیر در جامعه افزایش یابد چرا که تورم به افرادی که حقوق ثابت دارند، ضرر می زند و موجب کاهش قدرت خرید آنها می شود.
2. افزایش بیش از حد نقدینگی: زمانی که حجم نقدینگی با میزان تولید کالا و خدمات متناسب نباشد، اعتبار پول های بدون پشتوانه ضرر می کند چرا که با افزایش نقدینگی، تقاضا نیز افزایش می یابد و اگر عرضه مناسبی برای تأمین این تقاضاها نباشد، تورم افزایش می یابد.
3. از بین رفتن دولت ها: با از بین رفتن دولت ها، پول های بدون پشتوانه در خطر هستند. چون دولت ها هستند که به اعتبار و ارزش پول های بدون پشتوانه کمک می کند. پس اگر دولتی در میان نباشد، ارزش پول ملی از بین خواهد رفت.
4. با توجه به عرضه نامحدود آن توسط دولت ها، فرصت های بیشتری برای ایجاد حباب با پول فیات وجود دارد.
5. ارزش پول فیات بستگی به سیاست های مالی و مقررات دولتی توسط دولت دارد. سیاست پولی غیرمسئولانه می تواند منجر به تورم، حتی تورم بیش از حد یک ارز فیات شود.

چرا اقتصادهای مدرن از پول فیات حمایت می کنند؟

پول فیات به دولت ها انعطاف پذیری بیشتری برای مدیریت ارزهای خود، تعیین سیاست های پولی و تثبیت بازارهای جهانی می دهد. همچنین امکان بانکداری جزء به جزء وجود دارد. به این معنا که به بانک های تجاری اجازه می دهد مقدار پول موجود را برای پاسخگویی به تقاضای وام گیرندگان چند برابر کنند.

چه جایگزینی برای ارز فیات وجود دارد؟

امروزه تقریبا همه کشورها دارای پول قانونی (ارز فیات)هستند. با وجود اینکه شما می توانید طلا و سکه بخرید و بفروشید اما این سکه ها به ندرت درعوض و به ازای خریدهای روزمره استفاده می شوند بلکه بیشتر به عنوان یک دارایی قابل جمع آوری هستند.

حتی ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین که در دهه گذشته به عنوان چالشی برای ماهیت تورمی ارزهای فیات ظاهر شده و مورد علاقه و پذیرش قرار گرفته و از اقبال خوبی هم برخوردار بودند نیز معنای سنتی پول و ارز فیات را ندارند.

ارز فیات و ارز دیجیتال با یکدیگر چه ارتباطی دارند؟

هر دو ارز دیجیتال و فیات، هیچ گونه پشتوانه فیزیکی ندارد. کنترل ارز فیات توسط دولت همان کشور است، در صورتی که ارز دیجیتال ماهیت غیرمتمرکز دارد. ارزهای دیجیتال بر بستر بلاک چین ایجاد شده اند که کاملا غیرمتمرکز هستند.

در ارزهای دیجیتال به جای سیستم فیات (که مبادله با انتقال پول فیات و براساس سیستم های سنتی قرارداد انجام می شود) قراردادهای هوشمند هستند که مبادلات را امکان پذیر می کنند. از جمله تفاوت های موجود بین این دو ارز، نحوه تولید پول های جدید در هر یک از این دو سیستم است.

به عنوان مثال بیت کوین یا اتریوم نمونه هایی از ارز دیجیتالی هستند که در مقایسه با پول فیات که هیچ گونه محدودیتی ندارد، تولید و عرضه محدودی در تعداد دارد.

به علاوه تراکنش در ارزهای دیجیتال برگشت ناپذیر بوده، در صورتی که در ارزهای فیات این‌ چنین نیست.

از دیگر تفاوت های ارز فیات با ارز دیجیتال، مبادلات ارزی بزرگتر با نوسان کمتر است. در صورتی که در بازار ارز دیجیتال این شرایط کاملاً برعکس است.

انجام امور مالی در دنیای واقعی و با ارزهای فیات می تواند هزینه های جانبی زیادی داشته باشد، مانند کارمزدهای دفترخانه ها، املاک ها، مالیات ها، هزینه تمدید و…. اما در دنیای غیرمتمرکز رمزارزها، پروژه های دیفای و قراردادهای هوشمند این هزینه های جانبی را کاهش داده اند.

ارز فیات در مقابل استاندارد طلا

با سیستم استاندارد طلا، می توان پول کاغذی را تبدیل به طلا کرد. در واقع سیستم طلا توسط دولت حمایت می شد. به همین دلیل تمامی دولت ها و بانک ها می توانستند با استفاده از سیستم ارزی مبتنی بر کالاها با داشتن طلای کافی، ارزهای جدید را وارد چرخه اقتصاد کنند اما با ارز فیات نمی توان پول کاغذی را به چیزی تبدیل کرد. با این وجود مسئولان می توانند با پول فیات، بر روی ارزش پول دولت اثر گذاشته و شرایط اقتصادی را کنترل کنند.

در این میان کارشناسان سیستم استاندارد طلا، معتقد هستند که سیستم ارزی مبتنی بر کالاها پایدارتر است. دلیل پایداری آن هم به این خاطر است توسط چیزی حمایت می شود که فیزیکی و باارزش است. البته لازم به ذکر است که قیمت طلا بی ثبات است. البته ارزش کالا می تواند دچار نوسان شود. در صورتی که در سیستم ارز فیات در مواجه با شرایط اضطراری از انعطاف پذیری بیشتری برخوردار است.

ارز چیست؟ 2 نظریه درباره منشاء پول

این نشانه می تواند یک کالا یک نشانه چاپ شده بر روی کاغذ مانند اسکناس یا یک نشانه ممهور بروی فلز مانند سکه، یا صرفا یک نشانه دیجیتال و اسمی باشد.

ارز اصلی ترین وسیله مبادله در دنیای مدرن است که مدت ها پیش جایگزین مبادله کالا به عنوان وسیله ای برای تجارت کالاها و خدمات شده است.

ارز به دوشکل عرفی یا خصوصی و حساب بدهی یا دولتی میتواند در هر جامعه ای رواج داشته باشد.

مقیاس پذیری در برابر کالاها یا به زبان ساده تر قابل شمارش بودن و پذیرش پیدایش پول فیات یا باور اجتماعی مهمترین عوامل رواج یک ارز هستند.

در قرن بیست و یکم، شکل جدیدی از ارز وارد فرهنگ لغات شده است، پول مجازی. ارزهای مجازی مانند بیت کوین وجود فیزیکی یا پشتوانه دولتی ندارند و به صورت الکترونیکی معامله و ذخیره می شوند.

ریشه های تاریخی

قدیمی ترین سکه جهان شیر لیدیایی

درباره ریشه های دقیق تاریخی ارز ابهام زیادی وجود دارد.

شواهد باستانشناختی ظهور ارز به مثابه وسیله ای برای تسویه بدهی ها را در اقتصاد پیدایش پول فیات کاخی بین النهرین نشان می دهند.

این در حالی است که تحقیقات مردمشناختی نشان میدهد ارز در جوامع ابتدایی به اشکال مختلف دیده میشود.

هر دو نوع ارز یعنی ارز به مثابه تسویه بدهی و بازتوزیع اقتدار سیاسی بیشتر و به مثابه وسیله ای برای مبادله کمتر در تحقیقات مردمشناسان دیده می شود.

نظریه اقتصاد کاخی

منشأ بدهی‌های پولی و ابزار پرداخت مبتنی بر شیوه‌های حسابداری است که توسط معابد و کاخ‌های سومری ابداع شده است.

3000 سال قبل از میلاد برای مدیریت یک اقتصاد عمدتاً کشاورزی که به تجارت خارجی برای به دست آوردن فلز، سنگ و سایر مواد غیر قابل دسترس داخلی نیاز داشت.

این مؤسسات بزرگ کارکنانی از بافندگان و سایر پرسنل صنایع دستی را استخدام می‌کردند که از محصولاتی که در زمین‌های کاخ یا معبد رشد می‌کردند یا کشاورزانی که به این مؤسسات کرایه یا هزینه پرداخت می‌کردند تغذیه می‌شدند و پشم را از گله‌های معبد و قصر که توسط کارآفرینان یا کارآفرینان مدیریت می‌شد تأمین می‌کردندکه متعلق به خارج از این مؤسسات بود

ایجاد زیرساخت‌های عمومی مستلزم تغذیه و تامین غذا، ابزار و آبجو برای کارگران و صنعتگران و همچنین تهیه جشنواره‌های جشن بود.

به منظور محاسبه بودجه برای برنامه‌ریزی آینده و محاسبه مازاد یا کمبودها، این جریان‌ها باید اندازه‌گیری می‌شد و حساب‌هایی برای مدیریت 46 زمین زراعی و گله، فروش آبجو، پخت نان، و تولید صنایع دستی به کاخ ارائه می‌شد.

انتقادها

برخلاف دانه و نقره که به عنوان دو معیار ارزش برای ارزیابی تولید و توزیع بین‌النهرین عمل می‌کردند، هیچ مخرج مشترک پولی در حسابداری یافت نمی‌شود.

1400-1200 قبل از میلاد فهرست‌های ادای احترام و تحویل از مراکز و کارگاه‌های کشاورزی «در نوع» بود، بدون هیچ نشانه‌ای از پول به‌عنوان معیار ارزش یا ابزار کلی پرداخت.

پول و قیمت

در پایان هزاره سوم، مؤسسات بزرگ ارزش تجارت خارجی و سایر شرکت‌های کاخ را بر حسب نقره، که به عنوان «پول جهان» ظاهر شد، بیان می‌کردند.

طلا در زمینه‌های عمومی کمتر مورد استفاده قرار گرفت، مانند سرمایه‌گذاری در سرمایه‌گذاری‌های تجاری خارجی آشور پس از ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد.

قیمت آن نسبت به نقره از شهری به شهر دیگر و از دوره ای به دوره دیگر متفاوت بود.

اما هر تلاشی برای پیوند دادن تغییرات قیمت به تغییرات عرضه پول تا آنجا که به عصر برنز بین‌النهرین مربوط می‌شود، نابهنگام خواهد بود.

دلیلش این است که «پول» به سادگی شکل کالاهایی را به خود گرفت که برای پرداخت به معابد و کاخ ها قابل قبول است.

با قیمت های تضمینی این مؤسسات بزرگ با پذیرش پرداخت مالیات و هزینه به گندم، پشم و سایر محصولات کلیدی ارزش پولی می بخشیدند.

پول و حاکمیت

قدمت انحصار ضرب سکه در ایران بر مبنای شواهد تاریخی و باستان شناختی به دوران داریوش بزرگ باز می گردد.

در این دوره شاهنشاهی هخامنشی اقدام به تعریف پول رایج کرد. سکه های طلا با عیار و وزن مشخص به نام دریک برای تسهیل تجارت در امپراتوری گسترده هخامنشی ضرب می شد.

سنگین ترین مجازات ها (نشاندن مجرم بر روی نیزه ) در انتظار کسانی بود که سکه های تقلبی دریک ضرب می کردند.

شواهد سکه شناسی نشان میدهد که دارابگرد در استان فارس کنونی از گذشته های دور تا مدتی پس از اسلام مرکز ضرب سکه های رسمی بوده است.

گاهی در کنار پول و سکه های رسمی سکه های دیگری نیز بین تاجران در گردش بوده است.

در زمان هخامنشیان نوع دیگری از پول به شکل لوح های گلی و ممهور به مهر مقامات شاهنشاهی در گردش بود که برای پرداخت دستمزد کارگران شاهی استفاده می شده است.

طبق سنت حقوقی رم، قدرت حاکم بر نظام پولی در ابتدا با حق ضرب سکه (ius cudendae monetae) مشخص شد.

قاعده ای که به طور مداوم در سیستم های حقوقی غربی به رسمیت شناخته شده بود این بود که ضرب سکه در انحصار حاکمیت است.

این قاعده در نسخه ای از امپراتور روم کنستانتین به تاریخ 326 قابل ردیابی است و در کدکس ژوستینیانوس بازتولید شده است:

اگر کسی از طریق ریخته گری تقلبی (falsa fusione) سکه ضرب کند، دستور می دهیم که تمام دارایی او به خزانه ما سپرده شود.

زیرا ما آرزو می کنیم که ضرب سکه فقط در ضرابخانه های ما انجام شود… هرکسی که بتواند کشف کند که جعل سکه است یا توسط کسی افشا شود، باید فوراً و با تمام پیدایش پول فیات تأخیر، به دادگاه تحویل داده شود.

شعله های آتش سوزان (زنده سوزانده شود). (Justinian, Frier (ed) 2016, C.9.24.2)

سکه داریک یا دریک از دوران هخامنشی

دو باور در باره پول

ریشه کلمه سکه شناسی (مطالعه یا جمع آوری سکه ها) nomos، «قانون» یا «عرف» است.

ارسطو نوشت (اخلاق، 1133) که پول «نومیسما (پول معمولی) نامیده می شود، زیرا طبیعتاً وجود ندارد، بلکه نوموس است.

این “با توافق پذیرفته شده است (به همین دلیل است که آن را نومیسما، ارز عرفی می نامند.”

اولویت دولت در تامین پول همیشه در درجه اول قانونی و مالی بوده است.

پیامد سیاست این «نظریه دولت» برای دوران مدرن این است که دولت‌ها مجبور نیستند از بانک‌های خصوصی و دارندگان اوراق قرضه زمانی که کسری دارند، وام بگیرند.

آن‌ها می‌توانند از هزینه‌های خود با پول واقعی درآمدزایی کنند – و همانطور که ارسطو اضافه کرد، «این در اختیار ماست که ارزش پول را تغییر دهیم و آن را بی‌فایده کنیم»، صرف نظر از ارزش مصرف واقعی آن. (همچنین رجوع کنید به Aristotle, Pol. 1257b10-12.)

تئوری دولتی پول گئورگ فردریش ناپ (1924 [1905]) توضیح می دهد که چگونه پول به واسطه نقش مالی آن ارزش داده می شود: تمایل دولت به پذیرش آن در پرداخت مالیات.

اینس (1913، 1914) با توصیف منشأ پول در پرداخت بدهی ها، بعد مهمی را اضافه کرد.

این پول را به فرآیند اعتباری مرتبط می‌کرد، نه به کالایی به این شکل. (Wray 2004 تاریخ نگاری پول اولیه را مرور می کند و مقالات اینس را تجدید چاپ می کند.) کارل پولانی (1944؛ پولانی و همکاران 1957) یک مدرسه را رهبری کرد. با تأکید بر این که اقتصادهای «بازتوزیعی» با معادل‌های قیمتی اداره‌شده بر قیمت‌های مبادله‌ای بازار بر اساس عرضه و تقاضا اولویت دارند (هادسون 2018).

رنگر (1979، 1984) ویژگی اداری اقتصادهای قصری بین النهرین را تشریح کرد.

این گونه‌های نظریه دولتی پول (که چارتالیسم نیز نامیده می‌شود) نقش سودجویی شخصی و صرفاً تجاری را بازی می‌کردند که بر اکثر دیدگاه‌های قبلی درباره منشأ پول تسلط داشت.

نظریه فطری بودن مبادله

کارل منگر (1892 [1871]) با تشریح آنچه آدام اسمیت به عنوان غریزه افراد برای « مبادله» توصیف کرد، نسخه کلاسیک نظریه کالا را در مورد چگونگی پیدایش پول بدون اشاره به پرداخت مالیات یا سایر بدهی ها به مردم ارائه کرد.

بر مبنای فرض او پول حاصل مبادله ای بین تولیدکنندگان و مصرف کنندگان فردی است.

بر اساس این دیدگاه، ترجیح فلز به دلیل توانایی آن در انجام سه کارکرد اصلی، به عنوان مطلوب ترین رسانه برای چنین تجارتی پدیدار شد:

1. ذخیره فشرده و یکنواخت ارزش، که در آن قدرت خرید صرفه جویی شود، ارزش (پس انداز) در یک فضای نسبتاً کوچک فشرده شود و خراب نشود (بر خلاف غلات).

2. وسیله پرداخت مناسب، قابل تقسیم به واحدهای وزن کسری استاندارد (با فرض اینکه درجه خلوص یا آلیاژ آنها تأیید شده باشد).

3. معیار ارزش. به دلیل کارکردهای فوق، نقره و طلا به طور گسترده ای کالاهای قابل قبولی بوده اند که برای اندازه گیری قیمت سایر محصولات بر اساس آن ها می توان اقدام کرد.

کاستی‌های نظریه مبادله مبادلات پولی

کتاب درسی کالج با مسلط طولانی مدت توسط پل ساموئلسون منطق نظریه مبادله مبادله ای را که به نسل ها از دانشجویان اقتصاد آموزش داده شده است، خلاصه می کند:

بدیهی است که مبادله مبادله ای ناخوشایند است، اما نشان دهنده یک گام بزرگ به جلو از وضعیت خودکفایی است که در آن هر مردی باید در همه کارها پیشتاز باشد و استاد هیچکدام باشد. … اگر بخواهیم تاریخ را بر اساس خطوط فرضی و منطقی بسازیم، طبیعتاً باید از عصر پیروی کنیم مبادله پایاپای در عصر پول کالایی

ساموئلسون با نادیده گرفتن ترتیبات اعتباری و کنار گذاشتن هرگونه اشاره به کاخ‌ها یا معابد در آغاز کسب درآمد در خاور نزدیک، سعی می‌کند با روی آوردن به انسان‌شناسی شبه، این حدس و گمان را در شواهد ظاهراً تجربی مستقر کند: از نظر تاریخی، تنوع زیادی از کالاها در یک زمان به عنوان وسیله مبادله خدمت کرده اند: … تنباکو، چرم و پوست، خز، روغن زیتون، آبجو یا ارواح، برده ها یا همسران … سنگ های عظیم و مکان های دیدنی و ته سیگار. عصر پول کالایی جای خود را به عصر پول کاغذی می دهد… بالاخره در کنار عصر پول کاغذی، عصر پول بانکی یا همان سپرده های چک بانکی نیز وجود دارد.

کاخ‌های باستانی نقش عمده‌ای در واردات نقره و تامین آن برای کل اقتصاد داشتند.

نقره جایگاه خود را مدیون ارزش استفاده تکنولوژیکی آن در تولید نیست، بلکه مدیون نقش آن در تسویه بدهی های قصر، و همچنین اهدای مذهبی یا کارمزد نمونه به معابد است.

تاریخچه بهره و پول

بهره همیشه یک پدیده ذاتی پولی بوده و به طور رسمی تنظیم شده است.

نرخ بهره استاندارد در اقتصاد های کاخی سومر و آشور 20 درصد بوده است.

شواهد نشان میدهند که این نرخ بهره در امپراتوری روم باستان و همچنین یونان نیز کمابیش همین مقدار بوده است.

واژه‌های باستانی برای علاقه – mash (بز) در سومری و اکدی، و tokos و faenus (گوساله) در یونانی و لاتین در معنای استعاری برای “آنچه متولد می‌شود یا تولید می‌شود” استفاده می‌شود. آنچه که “متولد” شد، بز یا گوساله نبود، بلکه بهره بود.

همان‌طور که نظریه مبادله پول تجارت را به عنوان منجر به ظهور پول بدون نیاز به رابط عمومی فرض می‌کند، طرفداران آن یک نظریه بهره‌وری پیش پولی فردگرایانه را مطرح کرده‌اند.

بر اساس این افسانه مبدأ، سود اولیه توسط بدهکاران فردی به طلبکاران ثروتمند «در نوع»، از دانه ها یا حیوانات پرداخت می شد.

این سناریو منشأ بدهی‌های بهره‌دار را به‌عنوان مولد و در نتیجه توجیه اقتصادی – و بدون نقره یا سایر پول‌های رسمی نشان می‌دهد.

منشاء پول

افسانه های منشأ پول که مغایر با سوابق تاریخی هستند نتیجه تضاد بین دو گروه از اقتصاد دانان است که آیا سیستم پولی و اعتباری باید توسط بانک ها کنترل شود یا توسط دولت ها.

آیا اعتبار و بدهی باید توسط قوانینی که به نفع طلبکاران است اداره شود یا باید از رفاه جمعیت بدهکار در کل محافظت شود؟

روشی که نویسندگان اقتصادی به این سؤال پاسخ می‌دهند، کلید اولویت آنها در رابطه با مبادله کالایی یا نظریه‌های دولتی در مورد منشأ و ویژگی پول، اعتبار و بهره است.

تحقیقات آشورشناسی و مردم‌شناسی تأیید می‌کند که پول و سود پولی توسط افراد با مبادله محصولات و صنایع دستی یا قرض دادن محصولات و حیوانات به یکدیگر ایجاد نشده است.

اقتصادهای باستانی با اعتبار عمل می کردند و پول را به عنوان وسیله ای برای پرداخت بدهی ها، عمدتاً به کاخ ها و معابد بین النهرین ایجاد می کردند.

بهره به عنوان وسیله ای برای تأمین مالی تجارت از راه دور و پیشبرد زمین به کشاورزان یا مدیران آن، که عمدتاً توسط مقامات کاخ اداره می شد، پدیدار شد. شناخت این خاستگاه ملکی پول و بهره در تضاد با انگیزه بانکداران تجاری برای به تصویر کشیدن کنترل خود بر پول و اعتبار به عنوان طبیعی و اولیه است.

از زمانی که قانون روم به نفع طلبکاران نوشته شد، تاریخ برای دفاع از این دیدگاه نوشته شده است که اعتبار خصوصی و «قداست» بدهی های پرداخت شده طبیعی است.

اسطوره شناسی حاصل برای توضیح منشأ پیدایش پول فیات پیدایش پول فیات پول و بهره نشان دهنده لابی گری روابط عمومی توسط بانکداران و سایر طلبکاران است.

چرا حاکمیت بدنبال انحصار پولی بود؟

اکثر کشورها ارزهای خود را منتشر می کنند.

برای مثال واحد پول رسمی سوئیس فرانک سوئیس و واحد پول ژاپن ین است.

یک استثناء یورو است که توسط اکثر کشورهای عضو اتحادیه اروپا پذیرفته شده است.

180 تعداد ارزهای رسمی به رسمیت شناخته شده توسط سازمان ملل متحد.

برخی از کشورها علاوه بر ارزهای خود، دلار آمریکا را نیز به عنوان ارز قانونی می پذیرند. کاستاریکا، السالوادور و اکوادور همگی دلار آمریکا را می پذیرند.

مدتی پس از تأسیس ضرابخانه ایالات متحده در سال 1792، آمریکایی ها به استفاده از سکه های اسپانیایی ادامه دادند، زیرا آنها سنگین تر بودند و احتمالاً احساس ارزشمندی می کردند.

همچنین ارزهای مارک دار مانند امتیاز خطوط هوایی و کارت اعتباری و دلار دیزنی وجود دارد.

این‌ها توسط شرکت‌ها صادر می‌شوند و فقط برای پرداخت هزینه محصولات و خدماتی که به آنها مرتبط هستند استفاده می‌شوند.

انحصار مالی منبع درآمد قابل اتکایی برای حاکمیت هاست.

فارکس

تجارت ارز نرخ تبدیل، ارزش فعلی هر ارز در ازای ارز دیگری است.

این نرخ در واکنش به رویدادهای اقتصادی و سیاسی دائماً در نوسان است.

این نوسانات بازار معاملات ارز را ایجاد می کند. بازار ارز که این معاملات در آن انجام می شود یکی از بزرگترین بازارهای جهان از نظر حجم است.

همه معاملات در حجم بالا، با حداقل لات استاندارد 100000 است.

اکثر معامله گران ارز حرفه ای هستند که برای خود یا برای مشتریان نهادی از جمله بانک ها و شرکت های بزرگ سرمایه گذاری می کنند.

بازار ارز آدرس فیزیکی ندارد.

تجارت کاملاً الکترونیکی است و 24 ساعت شبانه روز برای پذیرایی از معامله گران در هر منطقه زمانی ادامه دارد.

تبدیل ارز برای بقیه مردم عادی ، بیشتر در کیوسک فرودگاه یا بانک در حین سفر انجام می شود.

حامیان مصرف کننده می گویند که مسافران بهترین ارزش را با مبادله پول نقد در یک بانک یا یک دستگاه خودپرداز درون شبکه به دست می آورند.

گزینه های دیگر ممکن است کارمزد بالاتر و نرخ ارز ضعیف داشته باشند.

بانک و انتشار پول

انتشار پول توسط بانک مرکزی فقط کسر کوچکی از خلق پول است.

بانک ها سهم عمده را در انتشار پول بر عهده دارند.

در آمریکا بانک ها با خرید اوراق قرضه دولتی و تحویل آن به خزانه داری آمریکا هم ارزش اوراق قرضه خود چک هایی با نام باند دریافت میکنند.

بانک ها تا 7 برابر میزان باند مجاز به وام دهی و خلق پول هستند.

ظهور ارزهای دیجیتال در بستر اینترنت

برخی از اقتصاد دانان مانند فردریش فون هایک از پول خصوصی حمایت میکنند.

پول خصوصی از پیش در برخی مناطق وجود داشته است.

با ظهور اینترنت پول های خصوصی مانند دیجی کش، ایگولد بوجود آمدند.

این پول ها وابسته به یک مرکز بودند.

برخی از موسسات مانند ایگولد توسط دولت فدرال آمریکا مسدود شدند.

رمزارز ها

با توسعه اینترنت و پیشرفت علم رمزنگاری و ثبت امن دادها در شبکه های اینترنتی امکان ظهور رمزارزها مهیا شد.

بیت کوین نخستین رمزارز همتا به همتا و بدون نیاز به شخص ثالث برای پرداخت بود که در سال 2009 پا به عرصه نهاد.

در حال حاضر هزاران پول خصوصی به شکل رمزارز در بستر اینترنت و شبکه های اختصاصی تراکنش به نام بلاک چین هر روز مبادله می شوند.